Demokratiese Unionisteparty
Die Demokratiese Unionisteparty (Democratic Unionist Party, DUP) is 'n politieke party in Noord-Ierland wat die huidige grondwetlike status van dié land as deel van die Verenigde Koninkryk wil bewaar en uitbou en gekant is teen enige Ierse deelname aan politieke prosesse in Noord-Ierland. As sulks verteenwoordig dit veral die Protestantse element in die Noord-Ierse bevolking.
| Democratic Unionist Party | |
| DUP | |
| |
| Leier | Edwin Poots (partyleier); Maurice Morrow, Baron Morow (voorsitter) |
|---|---|
| Gestig | 30 September 1971 |
| Voorafgegaan deur | Protestant Unionist Party |
| Hoofkwartier | 91 Dundela Avenue, Belfast, Co. Antrim, Northern Ireland |
| Ideologie | Britse unionisme, Euroskeptisisme |
| Amptelike kleure | Rooi, wit en blou |
| Webblad | mydup.com |
Die party is in 1971 op die hoogtepunt van die onluste in Noord-Ierland, die sogenaamde Troubles, gestig deur Ian Paisley, 'n predikant in die Free Presbyterian Church of Ulster. Die party het hom destyds as "regsgesind" ten opsigte van grondwetlike kwessies en as "linksgesind" ten opsigte van sy maatskaplike politiek beskryf.[1] Sterk historiese bande met Paisley se kerk word weerspieël in die DUP se beleid. So is Demokratiese Unioniste tans gekant teen die wettiging van aborsie en selfdegeslaghuwelike in Noord-Ierland.
Die DUP het, met Arlene Foster as sy huidige leier, tot die invloedrykste Unionisteparty gegroei wat in die algemene Noord-Ierse verkiesings van 2017 die meeste setels (28) in die Noord-Ierse Vergadering kon verower. In die algemene Britse verkiesing, wat op 8 Junie 2017 gehou is, het die DUP met tien setels die vyfde grootste party in die Britse Laerhuis geword. Die party steun die konserwatiewe minderheidsregering van eerste minister Theresa May tydens belangrike stemmings van wedersydse belang.
Terwyl die DUP 'n meer konserwatiewe neiging met betrekking tot vroue- en LGBT-regte asook globale klimaatsverandering openbaar, plaas sy onvoorwaardelike steun vir Brexit - die Verenigde Koninkryk se opskorting van lidmaatskap van die Europese Unie wat deur sowat sestig persent van die Protestantse bevolking in Noord-Ierland gesteun word - hom in 'n moeilike posisie ten opsigte van sy plattelandse kieserbasis. 'n Doeanegrens tussen Noord-Ierland en die Republiek Ierland as EU-lidstaat sal byvoorbeeld duisende Noord-Ierse melkboere benadeel wat meer as 'n kwart van hul ru-melk aan Ierse suiwelfabrieke verkoop.[2][3] Die oop grens tussen Noord-Ierland en die Suide spruit egter nie uit EU-reg voort nie, maar uit die sogenaamde Common Travel Area (CTA)-ooreenkoms tussen die Verenigde Koninkryk en die Republiek Ierland.[4]
'n Meningspeiling onder Noord-Ierse kiesers in Mei 2018 het nogtans gewys die steun om in die EU te bly is 69%.[5] Die enigste kans op voortgesette EU-lidmaatskap, die hereniging van Noord-Ierland en die Suide, word deur 'n meerderheid kiesers in beide die Republiek Ierland en Noord-Ierland vir die nabye toekoms as onrealisties en onbekostigbaar verwerp.[6]
Verwysings wysig
- ↑ Jonathan Tonge: Northern Ireland: Conflict and Change. Tweede uitgawe. Harlow: Pearson Education 2002, bl. 59
- ↑ Denis MacShane: Brexit, No Exit: Why (in the End) Britain Won't Leave Europe. London • New York: I.B. Tauris 2017, bl. viii
- ↑ The Guardian, 11 Januarie 2017: Brexit barriers would ruin Northern Ireland dairy farms, MPs told. Besoek op 24 Junie 2018
- ↑ www.parliament.uk: The Common Travel Area and the special status of Irish nationals in UK law. Besoek op 24 Junie 2018
- ↑ Belfast Telegraph, 21 Mei 2018: Brexit: Northern Ireland support to 'remain' in EU soars to 69%. Besoek op 24 Junie 2018
- ↑ newstalk.com: Poll finds British voters would choose hard border over remaining in customs union. Besoek op 24 Junie 2018