Eenkindbeleid

Die eenkindbeleid was deel van ’n bevolkingsbeplanningsbeleid van China. Dit is in 1979 bekend gestel en in 2015 amptelik uitgefasseer. Daar was uitsonderings vir baie groepe soos minderheidsgroepe. In 2007 was 36% van China se bevolking onderworpe aan die streng eenkindbeperking, met nog sowat 56% wat toegelaat is om ’n tweede kind te hê as die eerste ’n dogter was. Provinsiale owerhede het boetes opgelê vir oortredings, en voorsiening is gemaak vir registrasies en inspeksies. Die vader van die beleid was Song Jian.

Volgens die Chinese regering is 400 miljoen geboortes voorkom. Dié bewering is deur sommige as vals afgemaak omdat vorige dwanggesinsbeplanning en ekonomiese ontwikkeling tot die afname sou bygedra het.^[1] Hoewel 76% van die Chinese bevolking die beleid volgens ’n opname in 2008 ondersteun het, was dit buite China omstrede.^[2]

Op 29 Oktober 2015 is berig die beleid sou verander word in ’n tweekindbeleid, volgens ’n verklaring van die Kommunistiese Party van China. Die nuwe wet het op 1 Januarie 2016 van krag geword.

Verwysings

↑ Whyte, Martin K.; Wang, Feng; Cai, Yong (2015). "Challenging Myths about China's One-Child Policy" (PDF). The China Journal.
↑ "The Chinese Celebrate Their Roaring Economy, As They Struggle With Its Costs" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Mei 2019. Besoek op 9 Desember 2015.

Bronne

Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia

[1] Whyte, Martin K.; Wang, Feng; Cai, Yong (2015). "Challenging Myths about China's One-Child Policy" (PDF). The China Journal.

[2] "The Chinese Celebrate Their Roaring Economy, As They Struggle With Its Costs" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Mei 2019. Besoek op 9 Desember 2015.

[1]

[2]