Song Jian
- Hierdie naam is volgens die Chinese gebruik; die van is Song en die voornaam Jian.
Song Jian (Chinees: 宋健; gebore 29 Desember 1931) is ’n Chinese missielwetenskaplike en politikus. Hy was die onderhoofontwerper van China se duikbootgelanseerde ballistiese missiel, en as een van die land se voorste wetenskaplikes in die tydperk ná die Kulturele Rewolusie was hy die belangrikste voorstander van China se eenkindbeleid.[1][2] Hy het hoë politieke posisies beklee, insluitende onderminister van die lugvaartbedryf, direkteur van die wetenskap-en-tegnologiekommissie en president van die Chinese ingenieursakademie.
| Song Jian | |
Staatskanselier van China
| |
| Ampstermyn 1986 – 1998 | |
| Eerste minister | Zhao Ziyang Li Peng |
|---|---|
Direkteur van die wetenskap-en-tegnologiekommissie
| |
| Ampstermyn 1985 – 1998 | |
| Voorafgegaan deur | Fang Yi |
| Opgevolg deur | Zhu Lilan |
President van die Chinese ingenieursakademie
| |
| Ampstermyn 1998 – 2002 | |
| Voorafgegaan deur | Zhu Guangya |
| Opgevolg deur | Xu Kuangdi |
Persoonlike besonderhede
| |
| Gebore | 29 Desember 1931 Rongcheng, Shandong, China |
| Politieke party | Kommunistiese Party van China |
| Alma mater | Industriële Universiteit van Harbin, Buitelandse Taalinstituut Beijing, Moskouse Staatsuniversiteit, Bauman-Moskouse tegniese staatsuniversiteit |
Loopbaan
wysigNá ’n tyd in die weermag het Song in China studeer[3] voordat hy in 1953 na die Sowjetunie gestuur is.[4] Hy was ’n briljante student wat kubernetika en militêre wetenskap studeer het. Hy het ’n graad aan die Moskouse Staatsuniversiteit behaal[4] en ’n Ph.D. aan die Bauman-Moskouse tegniese staatsuniversiteit.[5] Hy het sewe verslae in Russies gepubliseer oor beheerteorie.[4]
In 1960 is Song in beheer gestel van die beheerstelsels van die vyfde akademie (later bekend as die sewende missieldepartement) van China se departement van nasionale verdediging. Hy was een van die land se topkundiges oor missielbegeleidingstelsels.
Aan die begin van die Kulturele Rewolusie is Song se huis deur die Rooi Garde deursoek. Die premier het hom egter ingesluit op ’n lys van 50 topwetenskaplikes wat as onmisbaar vir die nasionale verdediging beskou word en wat spesiale beskerming geniet. Song is na die Jiuquan-missielbasis gestuur waar hy op sy studies en navorsing kon fokus. In 1969 het hy na Beijing teruggekeer.
In die laat 1970's het Song sy kennis van kibernetika ingespan om die probleem van bevolkingsgroei te help oplos. So het hy die argitek van China se eenkindbeleid geword.[6] Hy het die politieke leer geklim; in 1985 het hy die direkteur van die invloedryke wetenskap-en-tegnologiekommissie geword en die volgende jaar ook lid van die staatsraad (die vlak van onderpremier). Hy was tot in 1998 in albei ampte.[3][7] In 1998 is hy aangestel as president van die Chinese ingenieursakademie en as ondervoorsitter van die Chinese politieke raadgewende volkskonferensie.[3]
Eenkindbeleid
wysigNá die Kulturele Rewolusie het China se nuwe leier, Deng Xiaoping, militêre uitgawes besnoei en ’n beroep op wetenskaplikes gedoen om hul energie te fokus op ’n oplossing vir die land se dringende ekonomiese probleme, waarvan een was China se groot en vinnig groeiende, maar arm, bevolking.[8] In 1978 het Song Helsinki, Finland, besoek waar hy ’n kibernetikagebaseerde bevolkingsteorie teengekom het wat hy beskou het as die presiese en wetenskaplike benadering tot China se bevolkingsprobleem.[6]
Song en sy span het berekenings oor die "ideale" bevolking in China gedoen, geskoei op aannames van toekomstige neigings. Hulle het tot die gevolgtrekking gekom die ideale bevolking in die volgende 100 jaar is 650 miljoen tot 700 miljoen, sowat twee-derdes van die destydse bevolking van ’n miljard. Om dit te kon bereik, moes China die bevolkingsaanwas teen 1985 beperk tot een kind per egpaar. Dit moes 20 tot 40 jaar lank volgehou word, voordat dit stadig vermeerder kon word tot 2,1 kinders per vrou.[9]
Die span het die steun van die land se topwetenskaplikes en, deur hulle, van China se topleiers gekry. In September 1980 het die derde sitting van die vyfde nasionale volkskongres die beleid goedgekeur.[10]
Ereposisies
wysigSong is ’n akademikus van beide die Chinese wetenskap- en ingenieursakademie. Hy is ’n buitelandse lid van die Amerikaanse nasionale ingenieursakademie, die Russiese wetenskapakademie en die Sweedse ingenieurswetenskapakademie. Hy is ook lid van die Euro-Asiatiese wetenskapakademie en die internasionale ruimtevaartakademie.[11]
Verwysings
wysig- ↑ Greenhalgh (2005), p. 253.
- ↑ Hvistendahl (2010), p. 1460.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 "Song Jian" (in Chinees). Chinese People's Political Consultative Conference. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 September 2019. Besoek op 17 Januarie 2018.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Greenhalgh (2008), p. 128.
- ↑ "Song Jian" (in Chinees). Chinese Academy of Sciences. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Desember 2018. Besoek op 17 Januarie 2018.
- ↑ 6,0 6,1 Greenhalgh (2005), p. 259.
- ↑ Greenhalgh (2005), p. 260.
- ↑ Greenhalgh (2005), p. 258.
- ↑ Greenhalgh (2005), p. 266.
- ↑ Greenhalgh (2005), p. 273.
- ↑ Lu (2006), p. 41.
Bibliografie
wysig- Greenhalgh, Susan (Junie 2005). "Missile Science, Population Science: The Origins of China's One-Child Policy". The China Quarterly. Cambridge University Press (182): 253–276. doi:10.1017/S0305741005000184.
{{cite journal}}: Ongeldige|ref=harv(hulp) - Greenhalgh, Susan (2008). Just One Child: Science and Policy in Deng's China. University of California Press. ISBN 978-0-520-25338-4.
{{cite book}}: Ongeldige|ref=harv(hulp) - Hvistendahl, Mara (17 September 2010). "Of Population Projections and Projectiles". Science. 329 (5998): 1460. doi:10.1126/science.329.5998.1460.
{{cite journal}}: Ongeldige|ref=harv(hulp) - Lu, Yongxiang (7 April 2006). Science Progress in China. Elsevier Science. ISBN 978-0-08-054079-5.
{{cite book}}: Ongeldige|ref=harv(hulp)
Eksterne skakels
wysig
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
