Enzo Ferrari
Enzo Anselmo Giuseppe Maria Ferrari Cavaliere Di Gran Croce Omri[1] (Italiaans: [ˈɛNTSO anˈsɛlmo ferˈraːri]; 20 Februarie 1898[2] – 14 Augustus 1988) was 'n Italiaanse motorrenjaer en entrepreneur, die stigter van die Scuderia Ferrari Grand Prix motorrenspan, en daarna van die Ferrari-motorhandelsmerk. Hy was algemeen bekend as Il Commendatore of Il Drake. In sy laaste jare is daar dikwels na hom verwys as L'Ingegnere ("The Engineer") of Il Grande Vecchio ("The Grand Old Man").
Enzo Ferrari | |
|---|---|
 Ferrari in 1967 | |
| Gebore | Enzo Anselmo Giuseppe Maria Ferrari 20 Februarie 1898 |
| Sterf | 14 Augustus 1988 (op 90) Maranello, Italië |
| Nasionaliteit | Italianer |
| Beroep | Motorrenjaer en entrepreneur |
| Bekend vir | Stigter van Ferrari en Scuderia Ferrari |
| Eggenoot | Laura Dominica Garello (trou 1923; d. 1978) |
| Lewensmaat | Lina Lardi |
| Kinders | Alfredo Ferrari Piero Ferrari |
| Ouer(s) | Alfredo Ferrari (vader) Adalgisa Ferrari (moeder) |
Enzo Ferrari het met min formele opleiding grootgeword. Op die ouderdom van 10 het hy Felice Nazzaro se oorwinning by die 1908 Circuito di Bologna beleef, 'n gebeurtenis wat hom geïnspireer het om 'n renjaer te word.[3] Tydens die Eerste Wêreldoorlog het hy in die 3de Bergartillerieregiment van die Italiaanse Leër gedien. Sy pa Alfredo, en sy ouer broer, Alfredo Jr., is in 1916 dood as gevolg van 'n wydverspreide Italiaanse griepuitbraak. Ferrari het self ernstig siek geword in die 1918-grieppandemie en is gevolglik uit die Italiaanse weermagdiens ontslaan.
Renloopbaan
wysig
Ná die gesin se skrynwerkonderneming onder gegaan het, het Ferrari begin werk soek in die motorbedryf. Hy het sy dienste onsuksesvol aan Fiat in Turyn aangebied en het uiteindelik begin werk as toetsbestuurder vir C.M.N. (Costruzioni Meccaniche Nazionali), 'n motorvervaardiger in Milaan wat gebruikte vragmotorbakke in klein passasiersmotors omgebou het. Hy is later bevorder tot renmotorbestuurder en het sy mededingende debuut in die 1919 Parma-Poggio di Berceto-heuwelklimren gemaak, waar hy vierde geëindig het in die drieliter-kategorie agter die stuur van 'n 2.3-liter 4-silinder C.M.N. 15/20. Op 23 November van dieselfde jaar het hy aan die Targa Florio deelgeneem, maar moes hom onttrek nadat sy motor se brandstoftenk begin lek het.[4] Weens die groot aantal uitvalle het hy 9de geëindig.[5]
In 1920 het Ferrari as bestuurder by die resiesafdeling van Alfa Romeo aangesluit. Ferrari het sy eerste Grand Prix in 1923 in Ravenna op die Savio Circuit gewen. 1924 was sy beste seisoen, met drie oorwinnings, waaronder Ravenna, Polesine en die Coppa Acerbo in Pescara.[6] Diep geskok oor die dood van Ugo Sivocci in 1923 en Antonio Ascari in 1925 het Ferrari, volgens sy eie erkenning, halfhartig voortgegaan. Terselfdertyd het hy 'n voorsmaak ontwikkel vir die organisatoriese aspekte van Grand Prix-wedrenne.
Na die geboorte van sy seun Alfredo (Dino) in 1932, het Ferrari besluit om uit te tree en eerder te fokus op die bestuur en ontwikkeling van die fabrieks-Alfa-renmotors, en het uiteindelik 'n renspan van superster-bestuurders opgebou, waaronder Giuseppe Campari en Tazio Nuvolari. Hierdie span is Scuderia Ferrari (in 1929 deur Enzo gestig) en het as 'n resiesafdeling vir Alfa Romeo opgetree. Die span was baie suksesvol, danksy uitstekende motors soos die Alfa Romeo P3 en die talentvolle renjaers, soos Nuvolari. Ferrari het uit mededingende jaag getree nadat hy aan 41 Grands Prix deelgeneem het met 'n rekord van 11 oorwinnings. In hierdie periode het die embleem van 'n pronkende hings op sy span se motors begin verskyn.
Verwysings
wysig- ↑ informatici, Segretariato generale della Presidenza della Repubblica - Servizio sistemi. "Il sito ufficiale della Presidenza della Repubblica". quirinale.it. Besoek op 30 Desember 2016.
- ↑ "Enzo Ferrari's Birth Certificate at Antenati. Italia, Modena, Stato Civile (Archivio di Stato), 1806-1942". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Oktober 2017. Besoek op 17 Oktober 2018.
- ↑ "Enzo Ferrari". IMDb. Besoek op 18 November 2012.
- ↑ "History of Enzo". Ferrari GT - en-EN. 8 September 2015.
- ↑ "Enzo Ferrari, il pilota - Amarsport". Icon Wheels (in Italiaans). 5 Oktober 2018. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Augustus 2022. Besoek op 13 Augustus 2021.
- ↑ Buckland, Damien (4 Februarie 2015). Collection Editions: Ferrari In Formula One (in Engels). Lulu Press, Inc. ISBN 9781326174880.[dooie skakel]
