Digitale verrotting
Digitale verrotting is die verval van digitale data, een van die probleme in moderne tye. Die afbreking van data is die geleidelike aftakeling van rekenaardata as gevolg van 'n opeenhoping van nie-kritieke foute in 'n datastoorapparaat. Die verskynsel staan ook bekend as dataverval of bis-verrotting.
.jpg)
Mediaprodukte, vernaamlik DVDs en CDs, hou maar sowat 10 tot 20 jaar, maar sommige, bv. slapskywe, kan al na 'n tyd van 6 maande probleme gee. Hardeskywe is ook 'n moontlikheid vir databerging, maar hulle is redelik vatbaar vir beskadiging deur meganiese probleme. Die nuwe RAID-tegnologie, waar die inligting deur duplikasie gelyktydig oor 'n aantal (twee of meer) hardeskywe gestoor word is 'n oplossing vir belangrike data, maar dit sal ook een of ander tyd 'n rugsteunkopie nodig kry, omdat dit nog steeds as gevolg van virusse en uitwissing (opsetlik of per ongeluk) in gevaar is.
Hiervoor is die inligting tot tyd en wyl vir datasekuriteit op databande gestoor, alhoewel huidige hardeskyfgroottes 'n voltydse operasie vir databerging nodig sal maak wat meer sal kos as om 'n ekstra stel hardeskywe aan te skaf. Dus word al baie hardeskywe op ander hardeskywe vir veiligheid geberg.
'n Blywende datastoor – 'n kristalstruktuur – word in Duitsland deur Dr. Cornelia Denz ontwikkel. Dit maak gebruik van hologramme wat met behulp van 'n laserstraal in die kristal geskryf kan word.
