General Dynamics F-111

Die General Dynamics F-111 is 'n Amerikaanse vliegtuig wat aanvanklik ontwikkel is as 'n vegvliegtuig maar eindelik as 'n bomwerper gebruik is. Nadat die vliegtuig uit diens onttrek is het die Amerikaanse Lugmag die vliegtuig amptelik die General Dynamics F-111 Aardvark genoem, vermoedelik na aanleiding van sy lang neus. Dit het vir lank reeds nie-amptelik as die Aardvark bekend gestaan.

General Dynamics F-111
'n F-111 gedurende 'n invlughervullingsmissie oor die Noordsee.
Tipe	Vegvliegtuig en bomwerper
Vervaardiger	General Dynamics
Nooiensvlug	21 Desember 1964
Bekendstelling	18 Julie 1967
Onttrek	Amerikaanse Lugmag F-111F, 1996; EF-111A, 1998
Status	Onttrek
Hoofgebruiker	Amerikaanse Lugmag
Vervaardig	563

Ontwikkeling

Aanvanklik is die vliegtuig ontwikkel as 'n vegvliegtuig vir beide die Amerikaanse Lugmag en die Vloot maar na vertragings het die vloot onttrek uit die program. Die finale produk het egter die nuutste tegnologie gebruik en was 'n goeie produk. Dit was die eerste produksievliegtuig wat oor swaaivlerke beskik het. Die vlerke het aan die vliegtuig die vermoë gegee om teen 'n lae snelheid te land as die vlerke in die oopposisie is en teen supersoniese snelhede te vlieg wanneer die vlerke teruggeswaai is.

Model F-111A

Model F-111A is in Oktober 1967 in diens gestel in die Amerikaanse Lugmag. Nadat die aanvanklike probleme opgelos is, was die F-111 'n formidabele bomwerper wat konvensionele- sowel as kernbomme kon dra en loslaat van lae hoogtes. Die vliegtuig se wapenbeheerstelsel het oor 'n radar beskik wat die grondkontoere kon volg; nadat dit vir 'n sekere hoogte gestel is het dit die kontoere gevolg op daardie hoogte. Die vliegtuig kon homself vlieg oor enige oppervlakte, dag of nag in enige weerstoestande.

Die brandstoftenks was in die vlerke en die spasie agter die kajuit. Met slegs sy interne brandstoftenks het die vliegtuig 'n togafstand van 4 000 km gehad. Eksterne brandstoftenks kon onder die vlerke gedra en afgegooi word indien nodig.

Die F-111 kan konvensionele sowel as kernbomme dra. Dit kan twee ekstra bomme of brandstof in die interne bomlaai dra. Onder die vlerke kan bomme, missiele of brandstof gedra word.

Model F-111E

Model F-111E se luginlate was herontwerp om die vliegtuig se vermoë bo Mach 2,2 te verbeter. Die meeste F-111E's was gebaseer in Upper Hayford, Engeland in die 20ste Gevegsvleuel as deel van die NAVO-mag. Op 17 Januarie 1991 is van die F-111E's na die Incirlik-lugmagbasis in Turkye ontplooi as deel van Operasie Desert Storm tydens die Golfoorlog. Hiervandaan het hulle van die eerste bommissies voltooi.

Meer as 100 F-111 van alle modelle het aan die oorlog deelgeneem, as bomwerpers en ook om radar te blokkeer. Soos die oorlog gevorder het, is die F-111 gebruik vir presisiebombardering met lasergeleide wapens op versterkte vliegtuig- en bomskuilings. Later is die F-111 ook snag teen tenks gebruik.

Model F-111F

Die F-model is met verbeterde turbowaaiermotore toegerus wat oor 35% meer stukrag beskik het en is afgelewer in November 1976. Die RAF se 48ste Gevegsvleuel te Lakenheath was toegerus met die F-111F en het hulle staal gewys in 1986 in luggevegte oor Libië.

Model EF-111A

Model EF-111A is ontwikkel as elektroniese oorlogvoeringvliegtuie: hulle moes die vyand se elektroniese toerusting nutteloos maak met elektroniese tegnieke. Ontwikkeling van die vliegtuie het reeds in Januarie 1975 begin.

Model F-111C

Model F-111C is ontwikkel as 'n uitvoerproduk en verskaf aan die Koninklike Australiese Lugmag, die enigste land waarheen dit uitgevoer is.

Kajuit

Die kajuit, wat die twee bemanningslede huisves, se ontwerp was uniek. Dit was 'n ontwerpvereiste van die Vloot maar behou deur die Lugmag nadat die vloot van die program onttrek het. Die vlieënier en wapenstelseloffisier sit langs mekaar in die kajuit wat toegerus is met lugreëling en onder druk gehou is. Daar was dus nie 'n behoefte vir uitskietstoele en drukpakke nie. Indien een van die bemanning die uitskiethandvatsel trek skiet die hele kajuit as 'n geheel met behulp van 'n vuurpyl uit en daal dan met 'n valskerm na die aarde. Dit kan selfs op grondvlak afgeskiet of onder water afgeskiet word. Dit was toegerus met lugsakke en kon dryf op die water.

Tegniese besonderhede

Besonderhede van die General Dynamics F-111F:

Item	Statistiek
Aantal motore	2
Tipe motor	Straalmotor
Vervaardiger	Pratt & Whitney TF30-P-100 turbowaaier met nabrander
Kraglewering per motor	11 395 kg stukrag
Vlerkspan	19,2 m oop en 9,74 m teruggeswaai
Lengte	22,4 m
Hoogte	5,22 m
Vlerkoppervlakte	48,77 m2
Maks. opstygmassa	45 400 kg
Maks. snelheid	2 655 km/h
Operasionele hoogte	17 995 m
Togafstand	4 707 km
Klimvermoë	6 710 m per minuut
Bewapening	Een 20 mm kanon, 340 kg se bomme (konvensioneel of kernkrag) in bomlaai plus voorsiening vir 11 350 kg se bomme onder die vlerke

Eksterne skakels

• F-111 inskrywing op USAF National Museum se webtuiste
• Koninklike Australiese Lugmag F-111 inskrywing
• F-111.net
• F-111 by GlobalSecurity.org
• F-111 profiel op Aerospaceweb.org
• F-111 op ausairpower.net
• "The Truth About the Amazing F-111". Popular Science, Mei 1968

Sien ook

• Lys van vegvliegtuie

Bron

• Crosby, Francis: THE WORLD ENCYCLOPEDIA OF FIGHTERS & BOMBERS. 2015. ISBN 978-1-84476-917-9