Wikipedia

Georges Auric

Georges Auric (15 Februarie 1899 – 23 Julie 1983) was 'n Franse komponis wat gebore is in Lodève, Hérault. Hy was beskou as een van die lede van die Les Six groep, 'n groep kunstenaars wat informeel geassosieer het met Jean Cocteau en Erik Satie.[1] Auric het voor die ouderdom van 20 jaar vir verskeie ballette en verhoogproduksies insidentele musiek geskryf en ge-orkesteer. Hy het ook 'n uitgelese loopbaan as 'n rolprent-komponis geniet.

Georges Auric

Vroeë Lewe en opvoedingWysig

Georges Auric het op 'n jong ouderdom met sy musikale loopbaan begin, en op die ouderdom van twaalf 'n opvoering gegee by die Société musicale indépendante. Verskeie van sy liedere is die jaar daarna opgevoer deur die Société Nationale de Musique.[2]

Auric het musiek by die Parys Konservatoria gestudeer, sowel as komposisie saam met Vincent d'Indy en Albert Roussel by die Schola Cantorum de Paris.[3][4]

Nadat hy erkenning ontvang het as 'n "wunderkind" in beide komposisie en klavieropvoerings, het hy 'n protégé van Erik Satie gedurende die volgende dekade geword. Gedurende die 1910s en 20s was hy 'n aansienlike bydraer wat avant-garde musiek in Parys betref en was hy in groot mate beïnvloed deur Cocteau en die ander komponiste van Les Six.[5]

LoopbaanWysig

Auric se vroeë werke was gekenmerk deur 'n reaksie teen die musikale establishment, en die gebruik van verwysingsmateriaal. Om die rede, asook sy assosiasie met Cocteau en Satie, was Auric deur die musiekkritikus Henri Collet in die Les Six groep geplaas. Hy was ook vriende met die kunstenaar Jean Hugo.

Hy het saam met die ander vyf komponiste 'n stuk bygedra tot L'Album des Six. In 1921 het Cocteau hom gevra om die musiek vir sy ballet, Les Mariés de la tour Eiffel te skryf. Hy het min tyd gehad om by alles uit te kom, en dus het hy sy mede-komponiste wat deel uitgemaak het van Les Six gevra om ook musiek vir die ballet te skryf.

Almal behalwe Louis Durey het ingestem. Gedurende die tyd, het hy sy een-deel opera, Sous le masque (1927) ('n vroeëre opera, La Reine de coeur (1919), is verlore) geskryf. Dit was ook in 1927 dat hy die Rondeau bygedra het vir die kinderballet L'Éventail de Jeanne, wat 'n samewerkingspoging was tussen tien Franse komponiste.

In 1952 het hy deelgeneem in 'n verdere samewerking, naamlik die stel orkestrale variasies La Guirlande de Campra. Les Six, alhoewel dit 'n informele en kortgeleefde groep was, het bekend geword vir sy reaksie teen die musikale establishment van die tydperk, en die bevordering van absurdisme en satire; die groep het op 'n soortgelyke wyse teen beide Wagner en Debussy gerebelleer.

Die musiek van hierdie komponiste, Auric se musiek ingesluit, het die spesifieke kulturele atmosfeer van Parys van die tydperk gereflekteer en het die internasionale style wat meegebring is deur Russiese en Duitse musiek, verwerp, sowel as die simbolisme van Debussy.[6] Auric se latere ontwikkeling as 'n populistiese komponis was vooruitgeloop deur baie van die tegnieke en ideale van Les Six, veral die gebruik van gewilde musiek en situasies. Die musiek van die sirkus of die danssaal het 'n beduidende rol gespeel in die musiek van Les Six, veral in hul samewerkings.[7] Les Six het egter gou uitmekaar gedryf, met Auric en andere wat verskillende benaderings tot hul kuns geneem het.

Na sy vroeëre suksesse as 'n avant-garde komponis, het Auric deur 'n tydperk van transformasie gegaan gedurende die 1930s. Hy het in 1930 klankbane vir rolprente begin skryf en in 1931 die musiek gekomponeer vir A Nous, la Liberté!, wat goed ontvang was. Die rolprent was egter gekritiseer vir sy kommunistiese en anargistiese temas, maar daar was algemene goedkeuring van Auric se musiek vir die rolprent.[8]

Terwyl sy loopbaan as 'n suksesvolle rolprent-komponis van stapel gestuur is, het sy musiek deur 'n periode van stagnasie en verandering gegaan. Sy Klaviersonata (1931) was nie goed ontvang nie en is gevolg deur 'n tydperk van vyf jaar waartydens hy nie veel geskryf het nie, insluitende sy eerste drie rolprent klankbane. Sy assosiasie met Cocteau het gedurende hierdie tydperk voortgegaan met sy komposisie van die musiek tot Cocteau se Le Sang d'un poète (Die bloed van 'n Digter).

Auric het egter teen 1935 die hoogdrawende en neerbuigende houdings van sy vroeëre jare gelos ten gunste van 'n populistiese benadering. [9] Hy het ongelukkig begin assosieer met linkse groepe en publikasies, insluitende die Association des Ecrivains et des Artistes Révolutionnaires (AEAR), die Maison de la Culture, en die Fédération Musicale Populaire.

Die rolprente wat Auric gekies het om klankbane voor te skryf tydens sy loopbaan as 'n rolprent-komponis was beïnvloed deur nuwe linkse oortuigings sowel as deur ou assosiasies. Hy het op elf rolprente saamgewerk met Jean Cocteau, sy langtydse assosiaat van die dae van Les Six.[10] Hy het deur die jare vir 'n groot aantal rolprente musiek gekomponeer, insluitende rolprente wat in Frankryk, Engeland, en die Verenigde State geproduseer is. Van sy mees gewildste musiekstukke is die klankbaan vir Moulin Rouge. Die liedjie van diè rolprent, "Where Is Your Heart?", et baie gewild geword.[11]

In 1962 het hy opgehou om musiek vir rolprente te skryf toe hy direkteur geword het van die Opéra National de Paris en toe voorsitter van SACEM, die Franse Uitvoerende Kunste Genootskap. Auric het tot by sy dood voortgegaan om klassieke musiek vir kamerorkes te komponeer, veral vir blaasinstrumente.

Musiekkritiek was 'n ander groot faset van Auric se loopbaan gewees. Sy kritiek was daarop gefokus om die ideale van Les Six en Cocteau te bevorder, bekend as esprit nouveau. Sy kritiek was spesifiek gefokus op die veronderstelde aansitterigheid of hoogdrawendheid van Debussy, Wagner, Saint-Saëns, en Massenet, sowel as die musiek van die wat hul styl gevolg het. Cocteau, Les Six, en Auric het die musiek van die komponiste ondervind as geskei van die realiteit, en het in stede daarvan musiek verkies wat gegrond was in populisme.[12]

WerkeWysig

  • Trois Interludes vir klavier en stem (1914)
  • Huit Poèmes de Jean Cocteau vir klavier en stem (1918)
  • Adieu, New-York! vir klavier (1919)
  • Prélude vir klavier (1919)
  • Les joues en feu vir klavier en stem (1920)
  • Ouverture en Ritournelle van Les Mariés de la Tour Eiffel vir orkes (1920)
  • Pastorales vir klavier (1920)
  • Sonatine vir klavier (1922)
  • Les Fâcheux (Ballet) (1923)
  • Cinq Bagatelles vir klavier 4-hande (1925)
  • Les Matelots (Ballet) (1925)

Geselekteerde RolprenteWysig

NotasWysig

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.

VerwysingsWysig

  1. ↑ Vera Rašín, "Les Six' and Jean Cocteau", in: Music & Letters 38, no. 2 (Apr. 1957), bl. 164.
  2. ↑ Roust: "Reaching a Plus Grand Public: Georges Auric as Populist", in: The Musical Quarterly 95 (2012), bl. 343.
  3. ↑ "BFI Screenonline: Auric, Georges (1899-1983) Biography". www.screenonline.org.uk (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Desember 2016.
  4. ↑ Roust, "Reaching ...", bl. 343.
  5. ↑ name="auto">Roust, "Reaching ...", bl. 344.
  6. ↑ "Georges Auric - French composer". Encyclopedia Britannica (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 April 2019.
  7. ↑ Rašín, "'Les Six'...", bl. 166.
  8. ↑ Colin Roust, "'Say it with Georges Auric': Film Music and the esprit nouveau," in: Twentieth-Century Music 6 (2009), bl. 133–134.
  9. ↑ Roust, "Reaching ...", bl. 343–344.
  10. ↑ Roust, "Say it with ...", bl. 138.
  11. ↑ Encyclopædia Britannica, "Georges Auric."
  12. ↑ Roust, "Say it with ...", bl. 135-136.

Eksterne skakelsWysig

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Georges_Auric&oldid=2207071"