Gerson von Bleichröder
| Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
Gerson Bleichröder, vanaf 1872 von Bleichröder (* 22 Desember 1822 in Berlyn; † 18 Februarie 1893 in Berlyn) was 'n Duitse bankier van Joodse afkoms wat as Otto von Bismarck se bankier en raadgewer, maar ook as verteenwoordiger van die Rothschild-banke in Berlyn, een van die leidende persoonlikhede in die samelewing van die Duitse Keiserryk was.
Gerson von Bleichröder | |
|---|---|
 | |
| Gebore | Gerson Bleichröder 22 Desember 1822 |
| Sterf | 18 Februarie 1893 (op 70) Berlyn, Duitse Keiserryk |
| Nasionaliteit | Duits |
| Beroep | Bankier |
| Eggenoot | Emma Guttentag |
| Kinders | Hans von Bleichröder James von Bleichröder Georg von Bleichröder Elsa von Bleichröder |
| Ouer(s) | Samuel Bleichröder en Johanna Levin Aron |
In 1872 is hy tot die adelstand verhef, maar het – ondanksy sy onskatbare invloed op politiek en finansiële aangeleenthede – vanaf 1880 die slagoffer van groeiende anti-semitisme geword wat juis van dié kant gekom het wat die meeste voordeel uit sy sakevernuf en politieke betrekkinge kon trek – tradisionele Duitse adellike kringe.
Al was sy sakebetrekkinge tot die Paryse tak van die Rothschild-familie nouer as dié met Londen, en het die Britse regering sy dienste en advies – in teenstelling met kleiner en armer moondhede – hoegenaamd nie benodig nie, was bande met die Verenigde Koninkryk as destydse wêreldmoondheid nogtans van kardinale belang vir bankiers, veral vanweë Britse belange in wêreldstreke waar hulle self sake gedoen het. 'n Tweede, eweneens belangrike faktor was die sosiale en kulturele prestige wat die Verenigde Koninkryk in leidende Europese kringe geniet het.
Die eerste belangrike stap vir von Bleichröder was sy benoeming as Haar Majesteit koningin Victoria se konsul-generaal in Berlyn (aan sy seun is die titel van vise-konsul verleen). Vervolgens kon hy 'n formele rol speel in Berlyn se Britse gemeenskap. Nog belangriker was die hegte bande wat hy met Lord Odo Russell kon smee, die Britse ambassadeur in Berlyn vanaf 1871 tot en met sy afsterwe in 1884 wat in die Duitse hoofstad se diplomatieke kringe as primus inter pares beskou is.[1]
Von Bleichröder was ook belas met die langdurige incognito-onderhandelinge oor die huur van 'n Britse ambassadegebou in Berlyn in 'n tyd toe eiendoms- en huurpryse daar in die onstuimige bloeitydperk ná die oorwinning in die Pruisies-Franse Oorlog die hoogte ingeskiet het. Aanvanklik is die Russells in 'n huis gevestig wat hulle met die Turkse gesant moes deel. Uiteindelik kon von Bleichröder daarin slaag om een van Berlyn se mees luksueuse wonings, die spoorwegmagnaat Bethel Henry Strousberg se Palais Strousberg, namens die ambassadeur te huur.[2]