Giorgio Napolitano

Giorgio Napolitano OMRI (Italiaans: [ˈdʒordʒo napoliˈtaːno]; 29 Junie 1925 - 22 September 2023) was 'n Italiaanse politikus wat van 2006 tot 2015 as die 11de president van Italië gedien het, en die enigste Italiaanse president wat herkies is tot die presidentskap. Vanweë sy monargiese styl en sy dominante posisie in die Italiaanse politiek, het kritici dikwels na hom verwys as Re Giorgio ("King George"). Hy was die langsdienende president in die geskiedenis van die moderne Italiaanse Republiek, wat sedert 1946 bestaan.

Giorgio Napolitano
President van Italië
Termyn 15 Mei 2006 – 14 Januarie 2015
Voorganger	Carlo Azeglio Ciampi
Opvolger	Sergio Mattarella
President van die Kamer van Adjunkte
Termyn 3 Junie 1992 – 14 April 1994
Voorganger	Oscar Luigi Scalfaro
Opvolger	Irene Pivetti
Minister van Binnelandse Sake
Termyn 18 Mei 1996 – 21 Oktober 1998
Eerste minister	Romano Prodi
Voorganger	Giovanni Rinaldo Coronas
Opvolger	Rosa Russo Iervolino
Lid van die Senaat van die Republiek
Lewenslank 14 Januarie 2015 – 22 September 2023
Lewenslank 23 September 2005 – 15 May 2006
Appointed by	Carlo Azeglio Ciampi
Lid van die Europese Parlement
Termyn 25 Julie 1989 – 10 Junie 1992
Persoonlike gegewens
Gebore	(1925-06-29)29 Junie 1925 Napels, Koningkryk van Italië
Sterf	22 September 2023 (op 98) Rome, Italië
Politieke party	Onafhanklik (2006-2023)
Ander politieke verbintenisse	Italiaanse Kommunistiese Party (1945–1991) PDS (1991–1998) DS (1998–2006)
Gade	Clio Maria Bittoni
Kinders	2
Alma mater	University of Naples Federico II
Handtekening

Alhoewel die presidentskap 'n nie-partydige amp as borg van die Grondwet van Italië is, was Napolitano jarelange lid van die Italiaanse Kommunistiese Party (en van sy post-kommunistiese sosiaal-demokratiese opvolgers, van die Demokratiese Party van die Linkses). Hy was 'n toonaangewende lid van 'n moderniserende faksie aan die regterkant van die party. Hy is eers in 1953 verkies tot die Kamer van Afgevaardigdes, en neem 'n groot belangstelling in die parlementêre lewe. Hy was van 1992 tot 1994 president van die Kamer van Afgevaardigdes. Hy was van 1996 tot 1998 Minister van Binnelandse Sake onder Romano Prodi.

Napolitano is in 2005 deur president Carlo Azeglio Ciampi as lewenslange senator aangestel. In Mei 2006 word hy deur die parlement tot president van Italië verkies. Tydens sy eerste ampstermyn het hy toesig gehou oor regerings van beide die sentrum-links, gelei deur Prodi, en die sentrum-regs, onder leiding van Silvio Berlusconi. In November 2011 het Berlusconi bedank as premier te midde van finansiële en ekonomiese probleme. In ooreenstemming met sy grondwetlike rol, het Napolitano die voormalige EU-kommissaris Mario Monti gevra om 'n kabinet te vorm wat deur kritici 'n "regering van die president" genoem is.

Toe sy presidensiële termyn van sewe jaar in April 2013 verstryk het, het Napolitano (destyds 87 jaar oud) huiwerig aanvaar om herverkies te word en die eerste president van Italië te word om 'n tweede termyn te dien, om die kontinuïteit van die land se instellings te beveilig tydens die parlementêre periode wat gevolg het op die algemene verkiesing van 2013. Nadat hy herkies is as president met breë kruisparty-steun in die parlement, het hy die skaakmat oorwin deur Enrico Letta te versoek om 'n regering in die vorm van 'n groot koalisie te vorm. Toe Letta sy bedanking op 14 Februarie 2014 inhandig, het Napolitano die opdrag aan Matteo Renzi (Letta se faksie-uitdager) gegee om 'n nuwe regering te vorm. Na 'n rekord van agt en 'n half jaar as president, het Napolitano in Januarie 2015 op 89-jarige ouderdom bedank.

Hy was gereeld deur sy kritici daarvan beskuldig dat hy 'n grootliks seremoniële rol in 'n politieke rol omskep het en in die jare van sy ampstermyn die ware koningmaker van die Italiaanse politiek geword het.

Eksterne skakels

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Giorgio Napolitano.