Alpha Scuti

(Aangestuur vanaf HD 171443)

Alpha Scuti (afgekort as α Sct) is ’n oranje ster in die suidelike sterrebeeld Skild (Scutum). Dit was oorspronklik deel van die Arend-sterrebeeld met die naam 1 Aquilae.[8] Met ’n skynbare magnitude van 3,83 is dit dofweg met die blote oog sigbaar.[3] Volgens parallaksmetings is dit sowat 199 ligjare van die Son af en beweeg dit weg teen ’n radiale snelheid van 36,5 km/s.[9]

Alpha Scuti
Die ligging van Alpha Scuti (in die rooi sirkel).
Die ligging van Alpha Scuti (in die rooi sirkel).
Sterrebeeld Skild
Spektraaltipe K3 III[1]
Soort Reusester
Waarnemingsdata (Epog J2000)
Regte klimming 18h 35m 12.42776s[2]
Deklinasie -8° 14′ 38.6529″[2]
Skynmagnitude (m) 3,83[3]
Absolute magnitude (M) -0,08[4]
B-V-kleurindeks  +1,34[3]
U-B-kleurindeks  +1,53[3]
Besonderhede
Massa (M) 1,33[5]
Radius (R) 20[5]
Ligsterkte (L) 186[4]
Temperatuur (K) 4 315[6]
Afstand (ligjaar) 199
Rotasiespoed (km/s) 1,7[7]
Metaalinhoud [Fe/H] -0,04[4]
Ander name
BD-08°4638, FK5 1482, GC 25385, HD 171443, HIP 91117, HR 6973, LTT 7377, NSV 11056, SAO 142408
Portaal  Portaalicoon   Sterrekunde

Sy sterreklassifikasie is K3 III,[1] wat beteken dit is ’n K-tipe geëvolueerde reusester. Alpha Scuti is vermoedelik ’n veranderlike ster met ’n magnitudewisseling van 3,81 tot 3,87.[10] Die ster se massa is sowat 1,33 keer dié van die Son, maar dit het uitgesit tot ’n radius van 20 keer die Son s'n.[5] Sy ligsterkte is 186 keer die Son s'n[4] teen ’n effektiewe temperatuur van 4 315 K.[6]

Verwysings

wysig
  1. 1,0 1,1 Keenan, Philip C.; McNeil, Raymond C. (1989). "The Perkins catalog of revised MK types for the cooler stars". The Astrophysical Journal Supplement Series. 71: 245. Bibcode:1989ApJS...71..245K. doi:10.1086/191373.
  2. 2,0 2,1 Van Leeuwen, F. (2007). "Validation of the new Hipparcos reduction". Astronomy and Astrophysics. 474 (2): 653. arXiv:0708.1752. Bibcode:2007A&A...474..653V. doi:10.1051/0004-6361:20078357. Vizier-katalogus
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Ducati, J. R. (2002). "VizieR Online Data Catalog: Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system". CDS/ADC Collection of Electronic Catalogues. 2237. Bibcode:2002yCat.2237....0D.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Anderson, E.; Francis, Ch. (2012). "XHIP: An extended hipparcos compilation". Astronomy Letters. 38 (5): 331. arXiv:1108.4971. Bibcode:2012AstL...38..331A. doi:10.1134/S1063773712050015. Vizier-katalogus
  5. 5,0 5,1 5,2 Allende Prieto, C.; Lambert, D. L. (1999). "Fundamental parameters of nearby stars from the comparison with evolutionary calculations: Masses, radii and effective temperatures". Astronomy and Astrophysics. 352: 555. arXiv:astro-ph/9911002. Bibcode:1999A&A...352..555A. Vizier-katalogus
  6. 6,0 6,1 Martínez, M. Isabel Pérez; Schröder, K.-P.; Cuntz, M. (2011). "The basal chromospheric Mg ii h+k flux of evolved stars: Probing the energy dissipation of giant chromospheres". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 414: 418. arXiv:1102.4832. Bibcode:2011MNRAS.414..418P. doi:10.1111/j.1365-2966.2011.18421.x. Vizier-katalogus
  7. De Medeiros, J. R.; Alves, S.; Udry, S.; Andersen, J.; Nordström, B.; Mayor, M. (2014). "A catalog of rotational and radial velocities for evolved stars". Astronomy & Astrophysics. 561: A126. arXiv:1312.3474. Bibcode:2014A&A...561A.126D. doi:10.1051/0004-6361/201220762. Vizier-katalogus
  8. Wagman, M. (Augustus 1987). "Flamsteed's Missing Stars". Journal for the History of Astronomy. 18 (3): 212. Bibcode:1987JHA....18..209W. doi:10.1177/002182868701800305.
  9. Massarotti, Alessandro; Latham, David W.; Stefanik, Robert P.; Fogel, Jeffrey (2008). "Rotational and Radial Velocities for a Sample of 761 Hipparcos Giants and the Role of Binarity". The Astronomical Journal. 135: 209. Bibcode:2008AJ....135..209M. doi:10.1088/0004-6256/135/1/209.
  10. Samus, N. N.; Durlevich, O. V.; et al. (2009). "VizieR Online Data Catalog: General Catalogue of Variable Stars (Samus+ 2007-2013)". VizieR On-line Data Catalog: B/gcvs. Oorspronklik gepubliseer in: 2009yCat....102025S. 1. Bibcode:2009yCat....102025S.

Eksterne skakels

wysig