Hilde Holger
| Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
Hilde Boman-Behram (née Hilde Sofer, verhoognaam Hilde Holger; 18 Oktober 1905 – 24 September 2001) was ’n ekspressionistiese danser, choreograaf en dansonderwyser. Met haar baanbrekende bydrae tot geïntegreerde dans transformeer sy moderne dans.[1][2]
Hilde Holger | |
|---|---|
 | |
| Agtergrondinligting | |
| Geboortenaam | Hilde Sofer |
| Gebore | 18 Oktober 1905 Wene, Oostenryk-Hongarye |
| Sterf | 24 September 2001 Londen, Verenigde Koninkryk |
| Genres | Ekspressionistiese dans, geïntegreerde dans |
| Beroep(e) | Danseres, choreograaf, dansleraar |
| Assosiasies | Bodenwieser Tanzgruppe |
Familie
wysigHolger kom van ’n liberale Joodse familie. Sy was gebore in 1905 en is die dogter van Alfred en Elise Sofer Schneiber. [3] Haar vader was ’n digter, die sterf teen 1906 en haar oupa ’n skoenmaker, wie werk vir die Oostenrykse hof.
Nadat Nazi Duitsland Oostenryk ingeval het, vlug Holger in 1939 na Wene. Vanwese haar versoek na Engeland van die hand gewys is, besluit sy om na Indië te emmigreer. [4] Dáár ontmoet sy in Mumbaai homeopaat en kunsliefhebber, Dr. Ardershir Kavasji Boman-Behram. Hul trou in 1940. [5] Beide haar moeder en schoon-vader en veertien van haar familielede kom jammergenoeg in die Holocaust om.
Hilde Holger had twee kinders. Hear eerste kind en dogter, Primavera Boman-Behram, is gebore in Indïa in 1946. Sy volg in haar moeder se voetspore en word ook ’n danser in New York, sowel as ’n beeldhouwerker en juweliersontwerper. In 1948 immegreer Holger se famielie na Britanje. Haar tweede kind, ’n seun genaamd Darius Boman-Behram, was gebore in 1949. He had mongooltje syndroom en inspireer Holger om met minder bevoorregtes te werk.
Loopbaan
wysigHilde Holger begin haar dansloopbaan op ouderdom ses. Destyds was dit immers te jonk om lid te wees van Weense Akademie van Muziek en Dramatiese Kunste. Instede daarvan berus sy haar met styldans klasse die sy neem tesamen met haar suster (Hedi Sofer) tot en met sy as lid aanvaar is. Sy studeer toe met radikale danser Gertrud Bodenwieser, [6] die destijds professor aan die Weense Staat Akademie was. Hulle was aanhangers van Isadora Duncan en Ruth St. Denis, alsook kunstenaars van Suksession.
Snel bemag sy posisie as Bodenwieser se principal dancer en vriend en vandaar toer sy ook met Bodenwieser se maatskappy deur Wes en Oos Europa. Sy toer ook met haar eie Hilde Holger Dans Groep. Op agtien jaar het sy haar eerste solo optrede in die Weense Seksessie. Later in die Weense Hagenbund en testers in Wene, Parys en Berlyn. Van haar hooggeprysde ekspressionistiese dans bring veel opskudding teweë. Vanweë haar hartstog vir dans, form sy in 1926 die Ouwe Skool vir Bewegendekunste in Palais Ratibor, reg in die hartjie van Wene. Daar word haar kinders se optredes in die parke en voor monumente opgevoer.
Op 12 Maart 1938 stuur Adolf Hitler, Nazi Duitsland, troepe na Oostenryk. Hul neem ’n wet op om Oostenryk te vereenselvig met Duitsland en in dese tyd was Jode verbied om in optredes deel te neem. Sy ontvang egter hulp van haar vriend Charles Petrach, om uit Oostenryk te vlug. Sy besluit om na Indië te gaan, want hul bewegendekunste was op die tydstip die mees dinamieste wat die Wes aan betref, bevestig sy destijds.
In Indië kry sy die geleentheid om nuwe ondervindinge in haar werk te inkorporeer, overal hand bewegings geleen van Indiese dans. Klassieke Indiese dansvorme, oor die drie honderd daarvan, is ’n ekspressie van lewe en natuur. In 1941 stil Holger ’n nuwe skool van dans in Bombaai. Sy neem sonder bevoordeling studente op van alle ras, geloof en nationaliteit. Nes sy destyds in Wene was, word Holger deel van die kuns gemeenskap. Ondermeer sluit haar vriende in die Indiese danser Ram Gopal. Hy dans in Holger se skool. Teen 1948 is die geweld tussen Moslem en Hindoes in Indië van so ’n slegte aard, dat sy gevorseer is om weereens te immïgreer en besluit om dus na Britanje te gaan.
In Engeland, tree haar Holger Moderne Balet Groep in parke op, kerke en teaters. Sy open weereens ’n nuwe dans skool. So meer Hilde Holger Skool van Kontemporêre Dans waaraan sy getrou bly in die dans styl onderrigt waar liggaam en gees ’n eenheid behou om sodoende ’n goeie danser te wees. Met haar deurbraak in London, in 1951, vier sy die premiêr ‘Onder die See’, geïnspireerd deur die komposisie van Camille Saint-Saens. Haar optrede "Apsaras" (1983) verken haar ervaringe in Indië. In die somer van 1983 keer sy terug na Indië, waar sy ’n jaar spandeer voor sy haar laatste jaar in 1948. Daar werk sy as choreograaf vir ’n groot dans groep gerigisieur deur Sachin Shankar.
Holger was in besonderer trots op haar werk met die minderbevoorregtes. Sy skep ’n vorm van dans therapie vir kinders die, soos haar steun Daius, Down Syndroom het. Holger was die eerste choreograaf wat professionele dansers laat dans met jong volwassenen met ernstige ontwikkelings en leer probleme het. Holger orkestreer “Na die Lig“, met musiek van Edvard Grieg in 1968. Baanbrekend, innovatief en een van de eerste geïntegreerde dansstukke wat te verskyn kom op ’n professionele podium. [7]
Lewenswerk
wysigHilde Holger laat na ’n indruk op drie dans en choreograaf generasies. Haar standaard was hoog en sy was die bang om risikos te neem nie. Sy aanvaar studentes sonder veroordeling, insluitende gehandicapte studente en kyk eerder nie na hul onbevoegdheid die maar na hul opregtheid. Een van haar studente, Wolfgang Stange, set haar werk voort met mense met leermoeilikhede, soos downsyndroom en autisme, evenals mensen met ligaamlike handicaps. Stange se Amici Dans Theater Maatskappy wat die eerste fisiese geïntegreerde dans maatskappy is in Groot Britanje, skep ’n uitvoering getiteld "Hilde" was opgevoer is deur die Riverside Theater in London in 1996, alsook Odeon in Wene in 1998. Dié HILDE-uitvoering in Wene voer de balletmeester van die Weense Staatsopera Ballet op, die op sy beurt ’n opvoering plaas op die verhoog van die Opera House met mensen met leerproblemen. Dese uitvoeringen word met groot applaus ontvang!
In haar laaste paar weke het Holger nog danslesse in haar kelderstudio in Camden, Londen, gehou, waar sy vir meer as vyftig jaar gewoon het. Onder sommige van haar studente het Liz Aggiss, Jane Asher, Primavera Boman, Carl Campbell, Jeff Henry, Thomas Kampe, Lindsay Kemp,[8][9] Royston Maldoom OBE, Kelvin Rotardier en Jacqueline Waltz ingesluit.
Verwysings
wysig- ↑ "Hilde Holger: Sentraal-Europese ekspressionistiese danser" (in Engels). www.50yearsindance.com/category/hilde-holger/. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Februarie 2016. Besoek op 12 Februarie 2016.
- ↑ "Hilde Holger: Sentraal-Europese ekspressionistiese danser" (in Engels). hildeholger.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 November 2019. Besoek op 18 Desember 2012.
- ↑ (en) "Hilde Holger". Joodse vroue se argief. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 April 2010. Besoek op 21 September 2018.
{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link) - ↑ Pascal, Julia (8 Maart 2000). "Adi Boman : wetenskaplike op 'n onopgeloste soek 'n kanker genesing" (in Engels). The Guardian. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Mei 2019. Besoek op 18 Desember 2012.
- ↑ "Ardeshir Kavasji Boman Behram 1909–2000" (in Engels). sueyounghistories.com. 22 Desember 2008. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Junie 2018. Besoek op 18 Desember 2012.
- ↑ (en) Vernon-Warren, B. en Warren, C. (ed.) (1999) “Gertrud Bodenwieser en Vienna se bydrae tot Ausdruckstanz”. Routledge. p. 22. ISBN 90-5755-035-0.
- ↑ Pascal, Julia (26 September 2001). "Hilde Holger : as 'n danser en onderwyser sy die gees van Duitse expressionism lewendig in Londen gehou" (in Engels). The Guardian. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 April 2019. Besoek op 27 Desember 2012.
- ↑ "Lindsay Kemp obituary" (in Engels). The Guardian. 2018. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Maart 2020. Besoek op 9 September 2018.
- ↑ "British choreographer and mime Lindsay Kemp dies" (in Engels). The Guardian. 2018. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Januarie 2020. Besoek op 9 September 2018.