Isotoopverhouding

'n Isotoopverhouding is 'n maat vir die verhouding waarin isotope van 'n chemiese element in 'n monster voorkom.

Talle elemente het meer as een stabiele isotoop. Chloor het byvoorbeeld twee: chloor-35 met 18 neutrone en chloor-37 met 20 neutrone. Gewoonlik is ongeveer 3/4 van die chlooratome in 'n monster ³⁵Cl en slegs 1/4 ³⁷Cl. Die isotoopverhouding is dus ongeveer 3:1 en hierdie verhouding het lank gelede tydens die nukleosintese van die atoomkerne so ontstaan.

Die chemiese eienskappe is amper dieselfde. Maar daar kan 'isotoop-effekte' optree tydens fisiese prosesse soos verdamping of chemiese prosesse soos chemiese reaksies. Die isotoopverhouding kan hierdeur effens van monster tot monster verskil. 'n Ander bron van wisseling in hierdie verhouding is kernreaksies soos die verval of splyting van radio-aktiewe kerne of kosmogene effekte soos die splinterreaksies wat soms in die atmosfeer of die bolaag van die grond deur kosmiese straling veroorsaak word.

Delta-notasie

Die verskille wat tussen monsters gevind word is dikwels taamlik klein en hulle word gewoonlik aangegee in promille. Die isotoopverhouding van chloor word gewoonlik geskryf as:

$\delta ^{37}Cl=\left({{\frac {{\frac {Cl^{37}}{Cl^{35}}}_{monster}}{{\frac {Cl^{37}}{Cl^{35}}}_{standaard}}}-1}\right)*1000$ ‰

Hierdie grootheid δ³⁷Cl word byvoorbeeld aangewend om die verskille tussen die aërobiese en anaërobiese ontbinding van trichloroëteen te bestudeer.

Watter standaard gebruik word om die 'normale' isotoopverhouding (gewoonlik: op aarde) as nulpunt vas te lê, wissel van element tot element.

Dikwels gebruikte verhoudings

• δ²H
• δ¹³C
• δ¹⁵N
• δ¹⁸O

Minder gebruik

• δ²⁴Mg
• δ³⁷Cl
• δ⁴⁹Ti