Jakob Hermann (16 Julie 1678 - 11 Julie 1733) was 'n Switserse wiskundige wat op probleme in klassieke meganika gewerk het. Dit blyk dat hy die eerste persoon was om aan te toon dat die Laplace-Runge-Lenz vektor 'n bewegingskonstante is vir deeltjies onderhewig aan 'n omgekeerde kwadratiese sentrale krag.[1][2]

Jakob Hermann
Gebore 16 Julie 1678
Basel, Switserland
Oorlede 11 Julie 1733 (op 54)
Basel, Switserland
Nasionaliteit Vlag van Switserland Switserland
Vakgebied Wiskunde, meganika
Alma mater Universiteit van Basel
Doktorale promotor(s) Jacob Bernoulli

Hermann het sy aanvanklike opleiding van Jacob Bernoulli ontvang en het in 1695 gegradueer. Hy het in 1701 'n lid van die Berlynse Akademie geword. Hy is in die leerstoel vir wiskunde in Padua aangestel in 1707, maar het na Frankfurt-an-der-Oder verhuis in 1713, en daarna in 1724 na Sint Petersburg. Uiteindelik het hy in 1731 na Basel terggekeer om 'n leerstoel in etiek en natuurwet te beklee.

Hermann is in 1733, die jaar van sy afsterwe, verkies tot die Académie Royale des Sciences in Parys. Hy was verlangs familie van Leonhard Euler.

Verwysings wysig

  1. Hermann, Jakob (1710). "d'investigare l'Orbite de' Pianeti, nell'ipotesi che le forze centrali o pure le gravit´a delgi stessi Pianeti sono in ragione reciproca de' quadrati delle distanze, che i medesimi tengono dal Centro, a cui si dirigono le forze stesse". Giornale de Letterati D'Italia. 2: 447–467.
  2. Hermann, Jakob (1710). "Extrait d'une lettre de M. Herman à M. Bernoulli datée de Padoüe le 12. Juillet 1710". Histoire de l'academie royale des sciences (Paris). 1732: 519–521.

Eksterne skakels wysig