Kaliumchromaat

chemiese verbinding

Kaliumchromaat is 'n sout van kalium en chroomsuur met formule K2CrO4. Chroom is hier in sy hoogste oksidasietoestand Cr(VI).

Eienskappe

Algemeen

Naam Kaliumchromaat
Struktuurformule van
Struktuurformule van
Chemiese formule K2CrO4
Molêre massa 194,2 g/mol [1]
CAS-nommer 7789-00-6[1]  
Voorkoms Geel vastestof[1]  
Reuk geen
Fasegedrag  
Selkonstantes a=760,5 pm; b=591,7pm; 1039,5 pm[2]  
Ruimtegroep Pnma[2] 
Nommer 62  
Strukturbericht H1₆
Smeltpunt 975 °C[1]
Kookpunt
Digtheid 2,73 [g/cm3 bereken[2]
Oplosbaarheid oplosbaar in water[1]

Suur-basis eienskappe

pKa geen

Veiligheid

Flitspunt onbrandbaar 
LD50 >

Tensy anders vermeld is alle data vir standaardtemperatuur en -druk toestande.

 
Portaal Chemie

Kristalstruktuur

wysig

Die stof kristalliseer in die ortorombiese K2SO4-struktuur.[2][3](strukturbericht-klassifikasie H1₆) Die struktuur bevat CrO2−4-tetraëders wat se Cr-O afstande amper gelyk is (161pm; 159pm en tweemaal 160pm). Daar is twee verskillende kaliumione. KI word omring deur 10 suurstofatome (gemiddelde afstand 299pm) en 'n elfde op 347pm afstand. KII het nege bure (gemiddelde afstand 285 pm).

Chemiese eienskappe

wysig

Kaliumchromaat kan verkry word deur Cr2O3 (chroom(III)oksied) met 'n oksidasiemiddel soos kaliumnitraat te verhit. In oplosing gaan dit oor in bichromaat as 'n sterk suur, soos swaelsuur bygevoeg word:[4]

 

Aanwending

wysig

Kaliumchromaat word as aanduider gebruik in die argentometrie. Na die eindpunt bereik is, vorm oormaat [Ag+] 'n rooi neerslag met chromaat:[5]

 

So lank as chloried in oormaat is bly hierdie neerslag in oplossing deur:

 

Verwysings

wysig
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 "SDS". Fisher Scientific. Besoek op 9 Augustus 2023.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Zachariasen, W. H. and Ziegler, G. E.. (1931). ""The Crystal Structure of Potassium Chromate, K2CrO4."". Zeitschrift für Kristallographie - Crystalline Materials. 80 (1–6): 164–173. doi:10.1524/zkri.1931.80.1.164.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  3. Zachariasen et. al. noem die ruimtegroep V16h pleks van Pnma en verwissel die asse.
  4. G.J. van Meurs; H.Ph. Baudet. Beknopt overzicht der scheikunde.{{cite book}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  5. J. Kramers; P.A.A.van der Beek (1930). Beknopt leerboek der scheikunde. Malmberg.{{cite book}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)