Konrad von Marburg

Konrad von Marburg (gebore c. 1180, waarskynlik naby Marburg, Thüringen, sterf op 30 Julie 1233, naby Marburg) was die eerste pouslike inkwisiteur in Duitsland wie se oordadige en oorywerige wreedheid tot sy eie dood gelei het. Hy het in 1214 opdrag ontvang van Pous Innocentius III om sy Kruistog teen die Kathare, ‘n wederstrewige Christelike sekte wat in Wes-Europa gedy het, te voer. Die gevolg van Konrad se pogings in die verband was ‘n opeenvolging van bloedige slagtings. Teen 1226 het Konrad ‘n invloedryke pos by die hof van Louis IV, landgraaf van Thüringen, gehad. ‘n Jaar vroeër het hy priester tot Louis se vrou, (Sint) Elizabeth van Hongarye geword, wie hy met fisiese brutaliteit gedissiplineer het. Elizabeth is in 1231 dood, en Pous Gregorius IX het Konrad die hoof-inkwisiteur in Duitsland gemaak. Hy was aangestel om godslastering uit te wis, om priesterlike huwelike te veroordeel en om kloosters te hervorm. Sy metode was so wreed dat ‘n pleidooi vir sy verwydering deur die Duitse biskoppe aan die Pous gemaak is. In 1233 het hy Graaf Henri II van Sayn (Bendorf-Sayn) van godslatering beskuldig. ‘n Samekoms van biskoppe en prinse by Mainz het Henri onskuldig bevind, maar Konrad het ‘n herroeping van hierdie bevinding geëis. Hy was gedood terwyl hy van Mainz op weg was. Konrad word uitgebeeld in ‘n drama oor Elizabeth getiteld Die Heilige se Tragedie (1848), deur die Engelse outeur Charles Kingsley.

Konrad von Marburg, detail van 'n 13de eeuse kerkvenster, Elisabeth Kerk, Marburg.