Kuberoorlogvoering

gebruik van tegnologiese mag binne die kuberruim

Kuberoorlogvoering is die gebruik van kuberaanvalle teen 'n vyandelike staat, wat vergelykbare skade aan werklike oorlogvoering veroorsaak en/of lewensbelangrike rekenaarstelsels ontwrig.[1] Sommige beoogde uitkomste kan spioenasie, sabotasie, propaganda, manipulasie of ekonomiese oorlogvoering wees.

Kuberoorlogvoeringspesialiste van die Amerikaanse weermag se 782ste Militêre Intelligensiebataljon (Kuber) wat die 3de Brigade-gevegspan, 1ste Kavallerie-afdeling ondersteun tydens 'n opleidingsoefening in 2019.

Daar is beduidende debat onder kenners oor die definisie van kuberoorlogvoering, en selfs oor of so iets hoegenaamd bestaan.[2] Een siening is dat die term 'n verkeerde benaming is aangesien geen kuberaanvalle tot dusver as 'n oorlog beskryf kon word nie.[3] 'n Alternatiewe siening is dat dit 'n geskikte etiket is vir kuberaanvalle wat fisiese skade aan mense en voorwerpe in die werklike wêreld veroorsaak.[4]

Baie lande, insluitend die Verenigde State, die Verenigde Koninkryk, Rusland, Volksrepubliek China, Israel, Iran en Noord-Korea,[5][6][7][8] het aktiewe kubervermoëns vir offensiewe en defensiewe operasies. Namate state die gebruik van kuberbedrywighede ondersoek en vermoëns kombineer, word die waarskynlikheid van fisieke konfrontasie en geweld wat uitspeel as gevolg van, of deel van, 'n kuberoperasie verhoog. Dit is egter onwaarskynlik om aan die skaal en langdurige aard van oorlog te voldoen, daarom bly daar dubbelsinnigheid oor die konsep.[9]

Die eerste geval van kinetiese militêre optrede wat gebruik is in reaksie op 'n kuberaanval wat die verlies van menselewens tot gevolg gehad het, is op 5 Mei 2019 waargeneem toe die Israelse Weermag 'n gebou geteiken en vernietig het wat met 'n voortslepende kuberaanval verband hou.[10][11]

Verwysings

wysig
  1. Singer, P. W.; Friedman, Allan (Maart 2014). Cybersecurity and cyberwar : what everyone needs to know. Oxford. ISBN 9780199918096. OCLC 802324804.{{cite book}}: AS1-onderhoud: plek sonder uitgewer (link)
  2. "Cyberwar – does it exist?". NATO. 13 Junie 2019. Besoek op 10 Mei 2019.
  3. Smith, Troy E. (2013). "Cyber Warfare: A Misrepresentation of the True Cyber Threat". American Intelligence Journal. 31 (1): 82–85. ISSN 0883-072X. JSTOR 26202046.
  4. Lucas, George (2017). Ethics and Cyber Warfare: The Quest for Responsible Security in the Age of Digital Warfare. Oxford. p. 6. ISBN 9780190276522.{{cite book}}: AS1-onderhoud: plek sonder uitgewer (link)
  5. "Advanced Persistent Threat Groups". FireEye (in Engels). Besoek op 10 Mei 2019.
  6. "APT trends report Q1 2019". securelist.com. 30 April 2019. Besoek op 10 Mei 2019.
  7. "GCHQ". www.gchq.gov.uk. Besoek op 10 Mei 2019.
  8. "Who are the cyberwar superpowers?". World Economic Forum (in Engels). 4 Mei 2016. Besoek op 24 Junie 2021.
  9. Cyber warfare : a multidisciplinary analysis. Green, James A., 1981–. London. 7 November 2016. ISBN 9780415787079. OCLC 980939904.{{cite book}}: AS1-onderhoud: ander (link) AS1-onderhoud: plek sonder uitgewer (link)
  10. Newman, Lily Hay (6 Mei 2019). "What Israel's Strike on Hamas Hackers Means For Cyberwar". Wired. ISSN 1059-1028. Besoek op 10 Mei 2019.
  11. Liptak, Andrew (5 Mei 2019). "Israel launched an airstrike in response to a Hamas cyberattack". The Verge. Besoek op 10 Mei 2019.