Lockheed Martin F-35 Lightning II
Die Lockheed Martin F-35 Lightning II is 'n familie van enkelsitplek, enkelmotorige, multirol-alleweer sluipvegvliegtuie. Die vyfde generasie vegvliegtuig is ontwerp om grondaanval-, verkennings-, en lugverdedigingsmissies uit te voer. Die F-35 het drie hoofmodelle: die F-35A konvensionele opstyg en landing (CTOL) variant, die F-35B kortopstyg en vertikale-landing (STOVL) variant, en die F-35C vliegdekskip-gebaseerde (CATOBAR) variant.
| F-35 Lightning II | |
|---|---|
.jpg) | |
| Tipe | Multirol-aanvalsvliegtuig |
| Vervaardiger | Lockheed Martin (Skunk Works) en ander vennote |
| Ontwerp deur | Lockheed Martin |
| Nooiensvlug | 15 Desember 2006 |
| Status | In produksie |
| Hoofgebruikers | Amerikaanse Lugmag Marinierskorps Amerikaanse Vloot |
| Vervaardig | 2006–tans |
| Aantal gebou | 665+ teen 1 Julie 2021[1] |
| Programkoste | VS$1196,4 miljard (geprojekteer oor 55 jaar)[2] |
| Eenheidskoste | F-35A: VS$77,9 miljoen[1] F-35B: VS$101,3 miljoen[1] F-35C: VS$94,4 miljoen[1] |
| Ontwikkel van | Lockheed Martin X-35 |
Die F-35 is afstammelinge van die X-35, wat die wenontwerp was van die "Joint Strike Fighter" (JSF)-program. Dit is ontwerp en word gebou deur 'n lugvaartnywerheidspan gelei deur Lockheed Martin. Ander groot F-35 vennote in die industrie sluit in Northrop Grumman, Pratt & Whitney en BAE Systems. Die F-35 het sy nooiensvlug op 15 Desember 2006 gevlieg. Die Verenigde State van Amerika beplan om 2456 vliegtuie tot 2044 aan te koop. Die F-35 variante is bedoel om die grootste deel van sy bemande taktiese lugslaankrag vir die Amerikaanse Lugmag, Marinierskorps en Vloot te verskaf oor die komende dekades. Aflewerings van die F-35 vir die Amerikaanse militêre takke is geskeduleer om teen 2037 voltooi te wees. Daar word projekteer dat die F-35 se dienslewe tot 2070 sal strek.[3]
F-35 JSF ontwikkeling word hoofsaaklik befonds deur die Verenigde State van Amerika met bykomende befondsing van vennote. Die vennootnasies is NAVO-lede of Amerikaanse bondgenote. Die Verenigde Koninkryk, Italië, Australië, Kanada, Noorweë, Denemarke, Nederland en voorheen Turkye is deel van die aktiewe ontwikkelingsprogram.[4][5] Verskeie ander lande het bestellings geplaas, of oorweeg bestellings, vir die F-35. s
Tegniese besonderhede wysig
| Item | Statistiek |
|---|---|
| Aantal motore | 1 |
| Tipe motor | Pratt & Whitney F135-PW-100 nabrander turbowaaier |
| Bemanning | 1 loods |
| Vlerkspan | 11 m |
| Vlerkoppervlak | 43 m2 |
| Lengte | 15,7 m |
| Hoogte | 4,4 m |
| Maks. opstygmassa | 31 751 kg |
| Leë massa | 13 290 kg |
| Maksimumsnelheid: | Mach 1,6 (op hoogte) |
| Reikafstand | 2 800 km |
| Diensplafon | 15 000 m |
| Gravitasieperk | +9.0 |
| Brandstofkapasiteit | 8 278 kg |
Sien ook wysig
Verwysings wysig
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Lockheed Martin (1 Julie 2020). "F-35 Lightning II Program Status and Fast Facts" (PDF). f35.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 2 Julie 2020. Besoek op 25 Julie 2020.
- ↑ Wheeler, Winslow T (25 April 2014). "The cost to acquire the F-35 has gone up compared to last year's estimate". arizonadailyindependent.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 November 2019. Besoek op 29 April 2014.
- ↑ Lockheed F-35 service life extended to 2070 – Flightglobal.com, 25 Maart 2016
- ↑ "F-35 Global Partnerships." Lockheed Martin. Besoek:: 31 Oktober 2012.
- ↑ Dudley, Richard. "Program Partners Confirm Support for F-35 Joint Strike Fighter." Defence Update, 5 Maart 2012. Besoek: 18 Maart 2012.
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
