Louise Naudé

Louise Naudé (*11 Junie 1927- †19 Desember 2008, Somerset-Wes) was die nooiensnaam van Louise Angless, wat in die boek “Die kamferboom” die aangrypende verhaal vertel van haar familie se lotgevalle in die stryd teen apartheid. Sy was aktief betrokke by die anti-apartheid beweging en was ook 'n lid van die Black Sash organisasie.

Lewe en werk

Louise Naudé is op 11 Junie 1927 in ’n Afrikaanse huisgesin gebore, gaan skool in ’n Afrikaanse skool en is lid van die Nederduits Gereformeerde Kerk. Haar universiteitsopleiding kry sy aan die Universiteit van Pretoria waar sy haar in Maatskaplike Werk bekwaam. In 1957 trou sy met Richard Angless, wat in Engeland gebore is en ’n Katoliek is. Hulle het ’n seun (Edwin) en ’n dogter (Theresa) wat goeie resultate behaal op skool en op universiteit. Theresa bekwaam haar later ook as maatskaplike werker. Gedurende Louise se huwelikslewe gee sy by verskeie skole in die Kaapse Skiereiland onderrig in Afrikaans en in hierdie tyd word verskeie artikels van haar in tydskrifte gepubliseer. Dan kry sy die geleentheid om onderwys te gee by ’n Kleurlingklooster, wat haar in aanraking bring met anderskleuriges in die tyd van die apartheidsregering. Sy bied ook aandklasse aan by ’n Sentrum vir Volwasse Opvoeding vir swart mense, wat haar kennis oor hierdie mense se lewensomstandighede onder apartheid verder verbreed. As gevolg van haar blootstelling raak sy dan betrokke by die Black Sash, die organisasie vir vroue wat hulle beywer vir sosiale regverdigheid en die afskaffing van apartheid. Na aftrede vestig sy haar in Somerset-Wes naby Kaapstad, waar sy in die aftreeoord Allenwood Club in Helderberg Village bly. Sy is op 19 Desember 2008 in Somerset-Wes oorlede.

Skryfwerk

Op 16 Junie 1980 word haar seun Edwin deur die Veiligheidspolisie by hulle huis in hegtenis geneem en sonder verhoor opgesluit tot 13 Augustus van daardie jaar. In November 1981 besluit Edwin om die land te verlaat en daarna kan hy nie weer terugkom nie. Hy vestig hom later in Zimbabwe. In ’n tyd toe haar seun dringend na Frankryk moet vertrek, sterf haar man op onverklaarbare wyse in ’n “ongeluk”. Al hierdie gebeure beskryf sy in “Die kamferboom”, asook die klein wreedhede waaraan sy en haar gesin in hierdie tyd onderwerp is. Daar is die oproepe in die nag, die onophoudelike dreigemente, beloftes wat nie nagekom word nie en die totale onbegrip en afsydigheid van vriende. Dit word ’n emosionele verslag oor ’n tyd wat hopelik vir altyd verby is, maar nooit vergeet mag word nie. Die skrywer begrawe haar man se bloedbevlekte hemp en plant daar ’n kamferboom, wat aan die boek sy titel gee en ook die boodskap dat ons moet wortelskiet en groei, eerder as om te sterf waar ons staan. Hierdie boek word in 1991 genomineer vir die C.N.A.-debuutprys.

Publikasies

• 1990 Die kamferboom

Bron

• Kannemeyer, J.C. “Die Afrikaanse literatuur 1652-2004” Human & Rousseau Kaapstad en Pretoria Eerste uitgawe 2005