Magrieta Prinsloo-brug
Die Magrieta Prinsloo-brug by Barkly-Wes is die oudste brug oor die Vaalrivier. Dit het ‘n belangrike rol gespeel in die ontwikkeling van die gebied ten noorde van die rivier.
Na die ontdekking van goud en diamante het die verkeer oor die Vaalrivier so toegeneem dat daar ‘n groot behoefte vir ‘n brug oor die rivier ontstaan het. Geld is ingesamel om so ‘n brug te bou en op 23 September 1881 het John X. Merriman die hoeksteen gelê, maar tot 1884 was daar weinig vordering. Toe het James Hill, die lid vir Barkly-Wes in die Wetgewende Vergadering van die Kaapkolonie, die bou van die brug op sy skouers geneem en is begin bou aan die pilare.
Die brug is ontwerp deur James Ford en verder gebou deur die firma Fairbank Panling. Die swaar ysterkonstruksie van 271 ton is in Londen vervaardig deur Westwood Bailie en kie, en toe per skip, trein en ossewa na die terrein vervoer. Weens die groot uitgawes aan die bouprojek is tolgeld vir die gebruik van die brug gehef en is die tolhuis gebou. Op 24 Junie 1885 het James Hill se vrou die brug amptelik in gebruik gestel.
Tydens die Simboliese Ossewatrek van 1938 is die brug tot die Magrieta Prinsloo-brug gedoop.
In 1967 is die brug sowel as die tolhuis tot monumente verklaar.
Bibliografie
wysig- Oberholster, J.J.: Die Historiese Monumente van Suid-Afrika. Kaapstad: Die Kultuurstigting Rembrandt van Rijn op versoek van die Raad vir Nasionale Gedenkwaardighede, 1972. ISBN 0-620-00191-7