Mark Wayne Clark
Mark Wayne Clark (1 Mei 1896 - 17 April 1984) was 'n offisier van die Amerikaanse weermag wat tydens die Eerste Wêreldoorlog, die Tweede Wêreldoorlog en die Korea-oorlog diens gedoen het. Hy was die jongste vierster-generaal in die Amerikaanse weermag tydens die Tweede Wêreldoorlog.
Gedurende die Eerste Wêreldoorlog was hy 'n kompanjiebevelvoerder en dien in 1918 in Frankryk as 'n 22-jarige kaptein, waar hy ernstig gewond is deur skrapnelvuur. Ná die oorlog het die toekomstige Amerikaanse stafhoof, generaal George C. Marshall, Clark se vermoëns raakgesien. Tydens die Tweede Wêreldoorlog was hy die bevelvoerder van die vyfde leër van die Verenigde State en later die 15de weermaggroep tydens die Italiaanse veldtog. Hy is bekend daarvoor dat hy die vyfde leër gelei het in die besetting van Rome in Junie 1944.
Clark is hewig gekritiseer omdat hy die bevele van sy meerdere offisier, die Britse generaal Sir Harold Alexander, geïgnoreer het en die Duitse tiende leër laat wegglip in sy poging om Rome, die hoofstad van Italië, 'n strategies onbelangrike stad in te neem. Die Duitse tiende leër het toe saam met die res van die Duitse leërgroep by die Trasimene-lyn aangesluit.
In Maart 1945 word Clark op 48-jarige ouderdom die jongste Amerikaanse offisier ooit om tot die rang van vierster-generaal bevorder te word.
Die opperbevelhebber van die weermag, President Dwight D. Eisenhower, 'n goeie vriend van Clark, beskou hom as 'n briljante stafoffisier en opleier van soldate. Clark het vele medaljes ontvang, waaronder die Distinguished Service Cross, die Amerikaanse leër se tweede hoogste toekenning. 'n Nalatenskap van die Clark-taakmag wat hy in 1953–1955 gelei het, wat die federale intelligensie-aktiwiteite hersien en aanbevelings daaroor gemaak het, is die term Intelligence Community.
Eksterne skakels wysig
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Mark Wayne Clark.
