Mercedes-Benz W15

Die Mercedes-Benz W15 is 'n motor wat van 1931 tot 1936 deur Mercedes-Benz vervaardig is. Dit word vandag beskou as 'n mediumgrootte gesinsmotor. Dit het die onderstel-benaming W15 gekry en is verkoop as die Typ 170 in vierdeur "Limousine" (sedan) en Cabriolet-vorms.

  Mercedes-Benz W15

Mercedes-Benz 170 (1931)
Oorsig
Vervaardiger	Mercedes-Benz
Ook genoem	Mercedes-Benz Typ 170
Produksie	1931–1936: 13,775 eenhede
Montering	Duitsland: Stuttgart
Bakwerk en onderstel
Klas	Mediumgrootte gesinsmotor (D-segment)
Uitleg	Voorenjin, agterwielaandrywing
Spesifikasies
Enjin(s)	1692cc M15 I6
Lengte	3940 mm
Breedte	1630 mm
Hoogte	1650 mm
Asafstand	2600 mm
Plek in geskiedenis
Opvolger	Mercedes-Benz W136

Die Typ 170 het in Oktober 1931 sy debuut by die Parys-motorskou gemaak, waar dit beskou is as die belangrikste nuwe model wat daardie jaar bekendgestel is. Dit was ook die belangrikste skepping van Hans Nibel, die vervaardiger se hoëprofiel tegniese direkteur wat aan die begin van 1929 die pos by Ferdinand Porsche oorgeneem het.Alhoewel die Typ 170 in 1936 gestaak is na die bekendstelling van sy opvolger, die W136 170, is 'n paar transaksies steeds vroeg in 1937 afgehandel.

'n Kleiner Mercedes-Benz

Terwyl die ekonomie steeds gesteier het ná die skokke wat die Wallstraattragedie, het Hans Nibel, die tegniese direkteur van die vervaardiger, die 170 as 'n kompakte liggewigmotor bedink. Mercedes-Benz het destyds bekend geword as 'n vervaardiger van groot duur motors wat geneig was om met elke opgradering groter en minder bekostigbaar te word: die 170 van 1931 was 'n bewuste strategie om die reeks af te brei, 'n patroon wat herhaal sou word met die 190 in 1982 en die A-klas in 1997.

Onderstel

Die 170 was die eerste Mercedes met onafhanklike vering. Aan die voorkant was daar geen volle breedte-as nie, en die wiele is aan twee dwarsbladvere opgehang. Agter was daar twee halwe swaai-asse. Die veringuitleg, wat die ongeveerde massa tot 'n minimum beperk het en 'n hoë vlak van stabiliteit verseker het, is vervolgens oor die hele Mercedes-Benzreeks aangebring, wat die motors 'n kwaliteit van gemak en veiligheid gee wat mededingers se destyds algemeen-gebruikte lewendige aste nie kon ewenaar nie.

Die remme, wat via oliedruk beheer is, het op al vier die wiele gewerk. Die stuurwiel-aansitterslot was 'n diefweerder wat as 'n standaardfunksie ingebou is.

Alhoewel beide die innoverende vering en die kompakte onderstel in 1931 as 'n waagstuk beskou is, het hul betroubaarheid en gehalte weerspieël in die feit dat hulle onveranderd behou is gedurende die hele produksielewe van die motor.

Die motor was aangedryf deur 'n inlynsessilinder 1 692 cc enjin met maksimumdrywing van 23,5 kW teen 3 200 opm. Die enjin beskik oor sentrale smering en 'n watergebaseerde verkoelingstelsel vir die enjin het 'n pomp sowel as 'n termostaat gebruik. Krag is na die agterwiele oorgedra via 'n viergang-handratkas, waarop die hoogste rat 'n vorm van oordrywing was. Derde rat het die 1:1-verhouding gebruik wat gewoonlik deur 'n toprat gebruik was, en daar was 'n vierde rat met 'n verhouding van 1:0,73. Brandstofekonomie is aangedui as 11 L/100 km, en topspoed van 90 km/h (56 mpu) wat 'n mededingende vlak van prestasie in die passasiersmotormark van daardie tyd verteenwoordig het.

Die 170 is tot 1936 aangebied toe dit vervang is deur die viersilinder 170V. Dit bied ook 'n groot deel van die onderstel-argitektuur vir kragtiger daaropvolgende modelle soos die 200-model van 1933 en sy opvolgers.