NER 1903 Petrol-elektriese spoorwa
| Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
Die NER 1903 Petrol-elektriese spoorwa was 'n prototipe van 'n vroeë elektriese trein wat in 1903 deur die Britse spoorwegmaatskappy North Eastern Railway (NER) in York gebou is.
Vincent Raven, die adjunk-hoof meganiese ingenieur van NER, was 'n vooruitdenkende ontwerper wat die voordele van elektriese trekkrag raakgesien het. Moderne elektriese tremwaens, wat destyds as openbare vervoermiddel in die Verenigde Koninkryk ingevoer is, het gewys dat elektriese krag in vergelyking met stoomenjins beter versnelling gebied het en 'n meer geskikte aandryf vir roetes met opwaartse hellings was.
Twee eksperimentele treine is van petrolenjins voorsien wat die krag vir twee elektriese enjins op die draaistel onderaan opgelewer het. In plaas van oorhoofse kraglyne, wat hoër koste veroorsaak het en moeilik was om te installeer, het Raven se spoorwaens oor hul eie klein kragsentrale beskik – 'n petrolenjin wat 'n dinamo aangedryf en sodoende die enjins van krag voorsien het. Hierdie aandryfstelsel was die eerste van sy soort in 'n bedryf wat dusver slegs stoomlokomotiewe ingespan het en is later verder ontwikkel tot die diesel-elektriese tegnologie wat vandag steeds baie lokomotiewe aandryf.
Die twee spoorwaens is genommer 3170 en 3171 en was 53,5 voet lank met 'n gewig van sowat 35 ton. Die 80-perdekrag-petrolenjin is binne 'n kompartement met 'n lengte van 13,25 voet gemonteer. Die res van die lengte is deur die spoorwa se ingang, die bestuurders- en die passasierskompartement met 52 sitplekke beslaan. In 1908 is een paar sitplekke verwyder om die ingang te vergroot.
Spoorwa nommer 3170 is in 1923 met 'n kragtiger 225-perdekrag-enjin toegerus sodat dit 'n tweede nie-selfaangedrewe spoorwa kon trek. Dit was sodoende 'n vroeë voorloper van moderne treinstelle. Die maksimum-spoed was slegs 36 myl per uur, maar dit kon binne 30 sekondes versnel of rem. Die spoorwaens het baie soos enkeldekkertrems gelyk. Die NER het hulle dus autocars genoem aangesien hulle van albei ente bestuur kon word soos huidige passasierstreine.
Die spoorwaens is oor hul hele tegniese leeftyd op spoorweglyne in Yorkshire gebruik wat Scarborough, Harrogate en Selby verbind het. Hulle is in 1930 en 1931 buite diens gestel.
Bewaring
wysig
Nr. 3170 het 70 jaar lank as vakansiehuis gedien en is in 2003 deur 'n spoorwegentoesias uit Yorkshire gekoop. 'n Trust is gevorm om die voertuig en 'n treinwa te restoureer. Die treinstel is dubbel so oud soos die meeste ander historiese spoorwegvoertuie in die Verenigde Koninkryk. Die trust het verskeie skenkings ontvang om sy doelwit te bereik, waaronder 'n bedrag van £465 800 wat in Maart 2011 deur die Heritage Lottery Fund beskikbaar gestel is.
PRISM (die Fonds vir die Bewaring van Industriële en Wetenskaplike Toerusting) het £20 000 vir die restourasie van die twee waens se bakwerk bygedra, terwyl die Ken Hoole Trust £5 000 geskenk het wat vir die vervanging van verslete houtdele aangewend is.
Bronne
wysigEksterne skakels
wysigMedia