NG gemeente Warmbad, Limpopo

Die NG gemeente Warmbad is ’n gemeente van die Nederduitse Gereformeerde Kerk op die dorp Bela-Bela (vroeër Warmbad) in die provinsie Limpopo. Vir kerklike doeleindes val dit onder die Noordelike Sinode se Ring van Waterberg. Die ander NG gemeente op die dorp, Warmbad-Wes, het in 1969 van die moedergemeente afgestig.

Die gemeente se kerkgebou by Mentzlaan 34, Bela-Bela.

• Vir die gelyknamige gemeente in Namibië, sien NG gemeente Warmbad

Voorgeskiedenis

Die omgewing waarin die dorp lê het reeds sedert die dae van die Voortrekkers die aandag getrek vanweë die aanwesigheid van die warm bronne met hul genesende krag. In 1860 word die gemeente Waterberg gestig, met Warmbad as een van die buitewyke, waar Karel Potgieter en sy nageslagte baie jare lank ’n belangrike aandeel aan die kerklike lewe sou neem. Potgieter was 17 jaar lank Naturelle-kommissaris van Waterberg en word in 1903 ouderling van die wyk Warmbad. Dadelik het hy hom begin beywer om vir die kerk ’n stukkie grond te verkry, waarop daar gedurende 1910/1911 deur die ywer van ’n aantal susters ’n kerksaaltjie gebou is. Dit sou vir die volgende 40 jaar as aanbiddingsplek dien.

Stigting

Op 22 Maart 1922 word Warmbad tot selfstandige gemeente gestig. Van die moedergemeentes het die dogter geen steun by die afstigting gekry nie, en die gemeente het van die begin af aan gewurg en een maal byna doodgewurg. Op 16 Julie 1927 word ds. H.L. Webb as eerste leraar bevestig. Ná twee en ’n half jaar is die gemeente weer vakant deurdat hy na Pietpotgietersrust (op die huidige Mokopane) vertrek. Daarna word prop. De W.B. Lategan op 4 September 1931 as leraar van die gemeente bevestig.

Hoewel die gemeente nog baie jare lank sou worstel, het daar nou tog ’n tyd van aansienlike groei en vooruitgang gevolg. Die ou grense is aan twee kante verlê sodat in 1934 die latere gemeente Thabazimbi en in 1937 die nedersetting Rust-der-Winter by Warmbad gevoeg is. Met Sinodale hulp is weldra ’n hulpprediker benoem in die persoon van prop. J.P. Theron, wat veral Thabazimbi moes bearbei en rypmaak om tot ’n aparte gemeente afgestig te word.

Kerkbou

Die skuld wat jare lank swaar op die gemeente gerus het, is in 1942 uitgedelg en in 1943 kon Thabazimbi afgestig word en word prop. Theron die eerste leraar van die dogtergemeente. Anders as in Warmbad se eie geval, het die dogter op daardie tydstip al ’n boufonds van £1800 besit. In 1938 is onder leiding van ds. Lategan ’n boufonds in die lewe geroep en teen omtrent 1945 het die gemeente sy hulpbehoewendheid te bowe gekom. Gedurende 1946 vertrek ds. Lategan na Postmasburg. Gedurende die 15 jaar van sy verblyf het hy diep spore in die gemeente getrap, en by sy vertrek ’n aansienlike kerkboufonds agtergelaat. In Mei 1947 word die vakature gevul deur die konis van prop. A. C. Viljoen ’n sierlike pastorie voltooi.

Daarna dien ds. J. P. Strümpfer op 11 Maart 1950 word die kerk se hoeksteen deur ds. De W. B. Lategan gelê. Die sierlike gebou kon met orrel en meublement vir ’n bedrag van sowat £20 000 daargestel word. Terselfdertyd is ook ’n gerieflike kerksaal op Rust-der-Winter vir sowat £3000 gebou.

Bron

• (af) Olivier, ds. P.L. (samesteller), Ons gemeentelike feesalbum. Kaapstad en Pretoria: N.G. Kerk-uitgewers, 1952.