Die Napoleontiese Oorloë was 'n reeks konflikte wat Napoleon Bonaparte se Franse Ryk en verskillende Europese geallieerde en strydende koalisies tussen 1803 en 1815 ingesluit het. Die oorloë was 'n vervolg van dié wat deur die Franse Rewolusie van 1789 aangehits is en het tydens 'n deel van die Eerste Franse Republiek en die hele bestaan van die Eerste Franse Keiserryk plaasgevind. Die reeks konflikte het 'n omwenteling teweeggebring in die Europese weermagte en het op 'n ongekende skaal plaasgevind, hoofsaaklik as gevolg van die toepassing van diensplig in Frankryk. Franse mag het vinnig toegeneem en die meeste dele van Europa ingeneem, maar het skielik ineengestort na Frankryk se rampspoedige inval van Rusland in 1812. Napoleon se ryk het uiteindelik 'n algehele militêre nederlaag gely, wat gelei het tot die herstelling van die Franse Bourbon-monargie. Die oorloë het die ontbinding van die Heilige Romeinse Ryk ingelui, terwyl die Spaanse Ryk ook begin ontrafel het: die Franse besetting van Spanje het die Spaanse houvas op sy kolonies verswak, wat die weg gebaan het vir nasionalistiese revolusies in Latyns-Amerika. Ná die Napoleontiese Oorloë sou die Britse Ryk vir die volgende eeu die plek van voorste wêreldmag inneem.
Russiese Ryk (1804–1807, 1812–1815) Koninkryk Pruise (1806–1807, 1812–1815) Spanje (1808–1815) Koninkryk van Portugal (1800–1807, 1809–1815) Koninkryk van die beide Sisilië Kerklike Staat Ottomaanse Algerië
Persië (1807–1812) Sardinië Swede (1804–1809, 1812–1815) Verenigde Koninkryk der Nederlanden (1815) Hertogdom van Brunswyk Groothertogdom Toskana Switserland Franse royaliste Keurvorstedom van Hannover Nassau Koninkryk Beiere Koninkryk Württemberg Tirool Montenegro (1806–1814)
George IV William Pitt (†) Arthur Wellesley (†) Horatio Nelson (†) John Moore (†) James Gambier Robert Calder Frans II Aartshertog Karel Karel Filips Aartshertog Johannes Aleksander I Michail Kutuzof Michael Andreas Barclay de Tolly Levin August Pyotr Bagration (†) Frederik Willem III Gebhard von Blücher Karel Willem Ferdinand (†) Frederik Ludwig Karel IV Ferdinand VII Miguel de Álava Maria I Johannes VI William Beresford Miguel Pereira Forjaz Willem I Victor Emmanuel I Ferdinand III Pous Pius VII Ferdinand IV Lodewyk XVIII Gustav IV Adolf Karel XIII Karel XIV Johann Frederik Wilhelm Maksimiliaan I Josef Karel Filips van Wrede Karel Alten Frederik I Frederik Willem Andreas Hofer (†) Alois von Reding Petar I Petrović-Njegoš Hadji Ali ben Khrelil[2]
Louis Alexandre Berthier Joachim Murat Louis-Nicolas Davout Jean Lannes (†) André Masséna Michel Ney Jean-de-Dieu Soult Armand Augustin Louis de Caulaincourt Karel XIV Johannes Pierre-Charles Villeneuve Jean-Baptiste Bessières (†) Bon Adrien Jeannot de Moncey Jean-Baptiste Jourdan Édouard Adolphe Casimir Joseph Mortier Jean-Andoche Junot Claude Victor Jacques MacDonald Nicolas Charles Oudinot Auguste Frédéric Louis Viesse de Marmont Louis Gabriel Suchet Laurent de Gouvion Saint-Cyr Emmanuel de Grouchy Josef Bonaparte Lodewyk Bonaparte Josef Poniatowski (†) Jan Henryk Dąbrowski Eugène de Beauharnais Felice Baciocchi Lodewyk I Joachim Murat (†)
Jérôme Bonaparte
Maksimiliaan I Josef
Frederik Augustus I
Frederik I
Karel Filips van Wrede Karel XIII Karel XIV Johannes Frederik VI Karel Augustus (†) Ernst Peymann Fath Ali Shah Qajar Abbas Mirza Muhammad Ali Pasha Mustafa IV (†) Mahmoed II Selim III (†)
Die Eerste Franse Ryk onder Napoleon Bonaparte in sy grootste uitbreiding in 1812.
Daar is geen konsensus oor die presiese einddatum van die Franse Rewolusionêre Oorlog en die begindatum van die Napoleontiese Oorloë nie. Een moontlike datum is 9 November1799, toe Bonaparte die mag in Frankryk deur middel van 'n staatsgreep verkry het. 'n Ander moontlik datum is 18 Mei1803, toe 'n hernieude oorlogsverklaring tussen Brittanje en Frankryk die enigste tydperk van vrede in Europa tussen 1792 en 1814 beëindig het. 'n Derde moontlike datum is 2 Desember1804: die dag wat Bonaparte homself as Keiser van Frankryk gekroon het.