Wikipedia

Regverdige handel

reëling wat ontwerp is om produsente in ontwikkelende lande te help om volhoubare en regverdige handelsverhoudinge te bewerkstellig

Regverdige handel of Billike handel is 'n reëling wat ontwerp is om produsente in ontwikkelende lande te help om volhoubare en regverdige handelsverhoudinge te bewerkstellig. Lede van die billike handelsbeweging voeg die betaling van hoër pryse aan uitvoerders by, asook verbeterde maatskaplike en omgewingstandaarde. Die beweging fokus veral op kommoditeite, of produkte wat gewoonlik van ontwikkelende lande na ontwikkelde lande uitgevoer word, maar ook op plaaslike markte (bv. Brasilië, Engeland en Bangladesj) gebruik word, veral vir handwerk, koffie, kakao, wyn, suiker, vrugte, blomme en goud.[1][2] Die beweging poog om groter ekwiteit in internasionale handelsvennootskappe te bevorder deur middel van dialoog, deursigtigheid en respek. Dit bevorder volhoubare ontwikkeling deur beter handelsvoorwaardes aan te bied en die regte van gemarginaliseerde produsente en werkers in ontwikkelende lande te verseker.[3] Regverdige handel is gebaseer op drie kernopvattings; eerstens het produsente die mag om eenheid met verbruikers uit te spreek. Tweedens bevorder die huidige wêreldpraktyke die ongelyke verdeling van rykdom tussen lande.[4] Laastens is die aankoop van produkte teen 'n billike prys van produsente in ontwikkelende lande 'n doeltreffender manier om volhoubare ontwikkeling te bevorder as tradisionele liefdadigheidsorganisasies.

Organisasies vir etikettering van billike handel gebruik gewoonlik 'n definisie van billike handel wat ontwikkel is deur FINE, 'n informele vereniging van vier internasionale billike handelsnetwerke: Fairtrade Labelling Organisations International, World Fair Trade Organization (WFTO), Network of European Worldshops en European Fair Trade Association (EFTA). Spesifiek, billike handel is 'n handelsvennootskap, gebaseer op dialoog, deursigtigheid en respek, wat groter gelykheid in internasionale handel beoog. Regverdige handelsorganisasies, gesteun deur verbruikers, is besig om produsente te ondersteun, bewusmaking te maak en hulle te beywer vir veranderinge in die reëls en praktyke van konvensionele internasionale handel.[5]

Daar is verskeie erkende sertifikate vir billike handel, waaronder Fairtrade International (voorheen FLO, Fairtrade Labelling Organisations International), IMO, Make Trade Fair en Eco-Social. Daarbenewens het Fair Trade USA, voorheen 'n lisensie-agentskap vir die Fairtrade International-handelsmerk, van die stelsel afgeskakel en sy eie etiketteringskema vir billike handel geïmplementeer, wat die omvang van billike handel uitgebrei het tot onafhanklike kleinboere en landgoed vir alle gewasse. In 2008 het Fairtrade International ongeveer (€ 3,4 miljard) produkte gesertifiseer.[6][7]

Die fair trade-beweging is gewild in die Verenigde Koninkryk, waar daar 500 Fairtrade-dorpe, 118 universiteite, meer as 6 000 kerke en meer as 4 000 Britse skole geregistreer is in die Fairtrade Schools Scheme.[8] In 2011 het meer as 1,2 miljoen boere en werkers in meer as 60 lande deelgeneem aan Fairtrade International se regverdige handelstelsel, wat € 65 miljoen in regverdige handel-premie insluit wat aan produsente betaal is vir die ontwikkeling van hul gemeenskappe.[9] Volgens Fairtrade International het byna ses uit tien verbruikers die Fairtrade-merk gesien en byna nege uit tien van hulle vertrou dit.[9]

Sommige kritiek is uitgespreek oor billike handelstelsels. Een studie uit 2015 in 'n tydskrif wat deur die MIT Press gepubliseer is, het tot die gevolgtrekking gekom dat produsentevoordele byna nul was omdat daar 'n ooraanbod van sertifisering was, en dat slegs 'n fraksie van produkte wat as billike handel geklassifiseer is, op billike handelsmarkte verkoop is, net genoeg om koste van sertifisering.[10] 'n Studie wat deur die Journal of Economic Perspecitives gepubliseer is, dui egter daarop dat billike handel wel baie van sy beoogde doelwitte bereik, hoewel dit op 'n betreklik beskeie skaal is in verhouding tot die omvang van die nasionale ekonomieë.[11] Sommige navorsing dui aan dat die implementering van sekere billike handelsstandaarde groter ongelykhede in sommige markte kan veroorsaak waar hierdie rigiede reëls onvanpas is vir die spesifieke mark.[12][13][14] In die debat oor billike handel is daar klagtes oor die versuim om die billike handelsstandaarde toe te pas, met produsente, koöperasies, invoerders en verpakkers wat voordeel trek deur dit te ontduik.[15][16][17][18][19] Een voorgestelde alternatief vir billike handel is direkte handel, wat die bokoste van die sertifisering van billike handel uitskakel en verskaffers toelaat om hoër pryse baie nader aan die kleinhandelwaarde van die eindproduk te ontvang. Sommige verskaffers gebruik verhoudings wat in 'n regverdige handelsstelsel begin is, om outonoom direkte verkoopsverhoudings self te onderhandel, terwyl ander regstreekse handelstelsels geïnisieer word om redes vir sosiale verantwoordelikheid soortgelyk aan 'n regverdige handelsstelsel.

Stelsel wysig

Daar is 'n groot aantal organisasies vir billike handel en etiese bemarking wat verskillende bemarkingstrategieë gebruik.[20] Die meeste bemarkers van billike handel is van mening dat dit nodig is om die produkte deur supermarkte te verkoop om voldoende handel te kry om die ontwikkelende wêreld te beïnvloed.[20] Die Fairtrade-handelsmerk is verreweg die grootste van die handelsmerke vir billike handel. Verpakkers in ontwikkelde lande betaal 'n fooi aan die Fairtrade-stigting vir die reg om die handelsmerk en logo te gebruik. Verpakkers en kleinhandelaars kan soveel koffie vra as wat hulle wil. Die koffie moet van 'n gesertifiseerde billike handelskoöperasie kom, en daar is 'n minimum prys as die wêreldmark te veel aangebied word. Die koöperasies betaal boonop nog 'n premie van 10c per lb deur kopers vir gemeenskapsontwikkelingsprojekte.[21] Die koöperasies kan gemiddeld slegs 'n derde van hul produksie as billike handel verkoop, vanweë 'n gebrek aan vraag, en die res teen wêreldpryse verkoop.[22][23][24][25][26][27][28][22] Die uitvoerende koöperasie kan die geld op verskillende maniere bestee. Sommige gaan die koste van ooreenstemming en sertifisering nakom: aangesien hulle moet voldoen aan billike handelsstandaarde vir al hul produkte, moet hulle die koste verhaal van 'n klein gedeelte van hul omset, soms tot so min as 8%,[24] en sal moontlik nie wins. Sommige dek ander koste. Sommige word bestee aan sosiale projekte soos die bou van skole, gesondheidsklinieke en bofbalbane. Soms is daar geld oor vir die boere. Die koöperasies betaal boere soms 'n hoër prys as wat boere doen, soms minder, maar daar is geen bewyse oor wat meer algemeen is nie.[29]

Die bemarkingstelsel vir billike handel en nie-regverdige handelskoffie is identies in die verbruikende en ontwikkelende lande en gebruik meestal dieselfde invoer-, verpakkings-, verspreidings- en kleinhandelondernemings wat wêreldwyd gebruik word. Sommige onafhanklike handelsmerke bedryf 'n 'virtuele maatskappy' wat betaal om invoerders, verpakkers en verspreiders en advertensie-agentskappe om hul handelsmerk te hanteer, om koste-redes.[30] In die produserende land word billike handel slegs deur koöperasies van billike handel bemark, terwyl ander koffie deur billike handelskoöperasies (as ongesertifiseerde koffie), deur ander koöperasies en deur gewone handelaars bemark word.[22][23][24][27][25]

Om 'n gesertifiseerde produsent van billike handel te word, moet die primêre koöperasie en sy lidboere volgens sekere politieke standaarde funksioneer wat vanuit Europa opgelê word. FLO-CERT, die winsoogmerk, behartig produsentesertifisering, inspeksie en sertifisering van produsente-organisasies in meer as 50 lande in Afrika, Asië en Latyns-Amerika. produsente, koöperasies, invoerders en verpakkers wat voordeel trek deur dit te ontduik.[31]

Daar is nog baie regverdige handelsorganisasies wat min of meer die oorspronklike doelwitte van billike handel nakom en waar moontlik produkte via alternatiewe kanale bemark en deur spesialis billike handelwinkels, maar hulle het 'n klein deel van die totale mark.[32]

Verwysings wysig

  1. ↑ Brough, David (10 Januarie 2008), "Briton finds ethical jewellery good as gold", Reuters (North America), http://ca.reuters.com/article/oddlyEnoughNews/idCAL213911220080110 
  2. ↑ Moseley, WG (2008), "Fair Trade Wine: North Africa's Post Apartheid Vineyards and the YouTube Global Economy", Globalizations 5 (2): 291–304, doi:10.1080/14747730802057753 
  3. ↑ WFTO, http://www.wfto.com/index.php?option=com_content&task=view&id=1082&Itemid=334&limit=1&limitstart=2 
  4. ↑ "Global Inequality". Inequality.org.{{cite web}}: AS1-onderhoud: url-status (link)
  5. ↑ What, European fair trade association, http://www.european-fair-trade-association.org/efta/Doc/What.pdf, besoek op 2009-05-04 
  6. ↑ Facts & figures, Fair trade, archived from the original on 24 April 2013, https://web.archive.org/web/20130424131012/http://www.fairtrade.net/facts_and_figures.html, besoek op 19 November 2020 
  7. ↑ "General overview" (PDF). WTO. 2006. p. 3.
  8. ↑ Paull, J (2011), "The Fairtrade movement: Six lessons for the organics sector", Proceedings of the Third Scientific Conference of the International Society of Organic Agriculture Research, Namyangju, Korea, pp. 317–20, http://orgprints.org/19527/1/Paull2011FairtradeISOFAR.pdf 
  9. ↑ 9,0 9,1 Annual report, Fair trade, 2009, http://www.fairtrade.net/fileadmin/user_upload/content/2009/resources/2011-12_AnnualReport_web_version_small_FairtradeInternational.pdf 
  10. ↑ de Janvry, Alain; McIntosh, Craig; Sadoulet, Elisabeth (Julie 2015). "Fair Trade and Free Entry: Can a Disequilibrium Market Serve as a Development Tool?". The Review of Economics and Statistics. 97 (3): 567–73. doi:10.1162/REST_a_00512. S2CID 27543341.
  11. ↑ Dragusanu, Raluca; Giovannucci, Daniele; Nunn, Nathan (2014). "The Economics of Fair Trade" (PDF). Journal of Economic Perspectives. 28 (3): 217–236. doi:10.1257/jep.28.3.217. S2CID 31724677. Besoek op 1 April 2020.
  12. ↑ Booth, P.; Whetstone, L. (2007). "Half a Cheer for Fair Trade". Economic Affairs. 27 (2): 29–36. doi:10.1111/j.1468-0270.2007.00727.x. S2CID 55272716.
  13. ↑ Carimentrand, A.; Ballet, J. (2010). "When Fair Trade increases unfairness: The case of quinoa from Bolivia" (PDF). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 28 Maart 2012. Besoek op 19 November 2020.
  14. ↑ Working paper FREE-Cahier FREE n°5-2010; Doppler, F., & Cabañas, A.A. (2006). Fair Trade: Benefits and Drawbacks for Producers. Puente @ Europa, Año IV, Número 2 – Junio 2006, 53–56.
  15. ↑ Raynolds, LT: 2009, 'Mainstreaming Fair Trade Coffee: from Partnership to Traceability', World Development, 37 (6) p. 1089.
  16. ↑ Valkila, J; Haaparanta, P; Niemi, N (2010), "Empowering Coffee Traders? The Coffee Value Chain from Nicaraguan Fair Trade Farmers to Finnish Consumers", Journal of Business Ethics 97 (2): 264, doi:10.1007/s10551-010-0508-z 
  17. ↑ Utting, K (2009). "Assessing the impact of Fair Trade Coffee: Towards an Integrative Framework". Journal of Business Ethics. 86: 139. doi:10.1007/s10551-008-9761-9. S2CID 154359304.
  18. ↑ Valkila, J (2009). "Fair Trade organic coffee production in Nicaragua – Sustainable development or a poverty trap?". Ecological Economics. 68 (12): 3018–25 [3022–23]. doi:10.1016/j.ecolecon.2009.07.002.
  19. ↑ Reed, D.: 2009, 'What do Corporations have to do with Fair Trade? Positive and normative analysis from a value chain perspective', Journal of Business Ethics, 86, 3–26. p. 12
  20. ↑ 20,0 20,1 Ballet & Carimentrand 2010.
  21. ↑ Bowes, John (2010), The Fair Trade Revolution, London: Pluto Press 
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 Mohan 2010.
  23. ↑ 23,0 23,1 Kilian et al. 2006.
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 Berndt 2007.
  25. ↑ 25,0 25,1 Kohler 2006.
  26. ↑ Renard, MC; Grovas, VP (2007), "9. Fair Trade coffee in Mexico: at the center of the debates", in Murray, D; Raynolds, L; Wilkinson, J, Fair Trade: The Challenges of Transforming Globalisation, London: Routledge, pp. 38–39 
  27. ↑ 27,0 27,1 Riedel et al. 2005.
  28. ↑ Bacon, C (2005), "Confronting the coffee crisis: can Fair Trade, organic and speciality coffee reduce small-scale farmer vulnerability in northern Nicaragua?", World Development 33 (3): 497–511, doi:10.1016/j.worlddev.2004.10.002, http://www.escholarship.org/uc/item/0xn3f86t 
  29. ↑ Speaker, Griffiths, Why Fair trade isn't, archived from the original on 19 Januarie 2019, https://web.archive.org/web/20190119160915/http://www.griffithsspeaker.com/Fairtrade/why_fair_trade_isn.htm, besoek op 19 November 2020 
  30. ↑ Davies, IA and A Crane, "Ethical Decision Making in Fair Trade Companies". Journal of Business Ethics 45: 79–92, 2003. bl. 84
  31. ↑ FLO-Cert, archived from the original on 2009-09-18, https://web.archive.org/web/20090918131636/http://www.flo-cert.net/flo-cert/main.php?lg=en, besoek op 2020-11-19 
  32. ↑ Ballet, Jero (2010), "Fair Trade and the Depersonalization of Ethics", Journal of Business Ethics 92: 317–30, doi:10.1007/s10551-010-0576-0 
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Regverdige_handel&oldid=2620010"