Roman

Hierdie artikel bespreek die letterkundige begrip. Vir ander gebruike, sien roman (dubbelsinnig).

Die term roman verwys na 'n groot verskeidenheid van veral prosatekste wat van 'n oorwegende fiksionele aard is. Die kernelemente van die roman is die karakters, tyd, ruimte, en gebeure. In elke roman figureer karakters wat aan tyd en ruimte gebonde is. Die organisasie van hierdie gebeure lei tot die verhaalplan, oftewel intrige.

Die stofomslag van Johannes Meintjes se roman, Stormvlei

Geskiedenis

Die woord roman is in die twaalfde eeu gebruik om tussen werke in Romaans (die volkstaal) en Latyn (die formele taal) te onderskei. Die roman was dus die materiaal wat meer volksgewild was. Vanaf die dertiende eeu is die term gebruik vir avontuurlike verhale, totdat dit later in gebruik geneem is om na enige lang fiktiewe prosawerk te verwys. Die roman in sy huidige vorm as belangrikste eenheid in die verhalende prosa het egter eers in die afgelope paar eeue begin ontwikkel. Miguel de Cervantes Saavedra se Don Quijote (1605) word algemeen as die eerste roman in die moderne begrip beskou. In die agttiende eeu het die roman as genre in gewildheid toegeneem, met onder andere die werke van bekende Engelse skrywers soos Daniel Defoe, Samuel Richardson, en Henry Fielding.

Sien ook

• Vertelperspektief

Eksterne skakels

• Wikiwoordeboek het 'n inskrywing vir letterkunde.