Skofhoogte
Die skofhoogte of skouerhoogte (ook die stokmaat genoem) is die afstand tussen die grond en die skof van 'n dier. Die hoogte word gemeet vanaf die begin van die voorpoot tot aan die bokant van die werwelkolom, die hoogte van die skouer. Hierdie maat word meestal gebruik om aan te dui hoe hoog 'n volgroeide diersoort of -groep word.
Die skofhoogte is meer betroubaar as die hoogte van die kop, aangesien die kop selfs in stilstand in verskeie posisies kan staan, terwyl die skof in stilstand altyd 'n vaste posisie het. Die skof is oor die algemeen die hoogste punt van 'n dier (in stilstand) naas die kop en die nek agter, en is die hoogste gedeelte van die rug. 'n Uitsondering is die Baktriese kameel en die Dromedaris, waar die boggel op die rug die hoogste punt is.
Die skofhoogte word veral gebruik by perde en honde as 'n standaardmaat vir bepaalde rasse. So het vir die reun van 'n Ierse wolfshond 'n minimum skofhoogte van 79 sentimeter, terwyl die Foksterriër 'n maksimum hoogte van 39 sentimeter het.
| Maksimum skofhoogte van enkele mannetjiesdiere (in sentimeter) | |
|---|---|
| Savanneolifant | 340 cm |
| Kameelperd | 330 cm |
| Asiatiese olifant | 300 cm |
| Eland | 230 cm |
| Baktriese kameel | 200 cm |
| Amerikaanse bison | 200 cm |
| Witrenoster | 185 cm |
| Bruinbeer | 150 cm |
| Przewalskiperd | 145 cm |
| Seekoei | 140 cm |
| Edelhert | 127 cm |