Sojaboon
Die sojaboon (Glycine max)[2] is 'n spesie van peulgewas inheems aan Oos-Asië, wyd gekweek vir sy eetbare boontjies, wat talle gebruike het.
| Sojaboon | |
|---|---|
| |
Wetenskaplike klassifikasie 
| |
| Domein: | Eukaryota |
| Koninkryk: | Plantae |
| Klade: | Tracheofiete |
| Klade: | Angiospermae |
| Klade: | Eudicots |
| Klade: | Rosids |
| Orde: | Fabales |
| Familie: | Fabaceae |
| Genus: | Glycine |
| Spesie: | G. max
|
| Binomiale naam | |
| Glycine max | |
| Sinonieme[1] | |
Tradisionele ongegiste voedselgebruike van sojabone sluit in sojamelk, waaruit tofu en tofuvel gemaak word. Gefermenteerde sojavoedsel sluit in sojasous, gegiste boontjiepasta, nattō, en tempeh. Vetvrye (ontvette) sojaboonmeel is 'n beduidende en goedkoop bron van proteïen vir veevoere en baie verpakte maaltye. Sojaboonprodukte, soos getekstureerde groenteproteïen (TVP), is byvoorbeeld bestanddele in baie vleis- en suiwel plaasvervangers.[3]
Sojabone bevat aansienlike hoeveelhede van fitiensuur, dieetminerale en B-vitamiene. Soja-groente-olie, wat in voedsel- en industriële toepassings gebruik word, is nog 'n produk van die verwerking van die sojaboon-oes. Sojabone is die belangrikste proteïenbron vir voer plaasdiere (wat weer dierlike proteïen vir menslike gebruik lewer).[4]
Verwysings wysig
- ↑ "Glycine max". Encyclopedia of Life (EoL). Besoek op 16 Februarie 2012.
- ↑ "Glycine max". Multilingual Multiscript Plant Name Database. Besoek op 16 Februarie 2012.
- ↑ Riaz, Mian N. (2006). Soy Applications in Food. Boca Raton, FL: CRC Press. ISBN 978-0-8493-2981-4.
- ↑ "Soybean meal". Besoek op 16 April 2019.