Ferenc Szálasi: Verskil tussen weergawes

Szálasi het tydens die [[Eerste Wêreldoorlog]] met onderskeiding gedien as offisier in die Leër van [[Oostenryk-Hongarye]]. In 1925 het hy 'n stafoffisier geword van die herstelde Koninkryk van Hongarye (1920–1946) onder die Regent [[Miklós Horthy]]. Hy het aanvanklik nie in politiek belanggestel nie, maar in die vroeë 1930's ultranasionalisme omarm. In 1937 het hy die Hongaarse Nasionaal-Sosialistiese Party gestig, nadat hy uit die weermag getree het en homself begin toespits het op politiek. Hy is in 1938 tronk toe gestuur weens sy volgelinge se radikalisme. Terwyl hy in die tronk was, is hy uitgeroep as die leier van die [[Nasionaal-Sosialistiese Duitse Arbeidersparty|Nasionaal-Sosialistiese]] Pylkruis Party, wat spoedig een van die magtigste politiese bewegings in Hongarye geword het. Amnestie is in 1940 aan Szálasi toegestaan, maar hy moes sy party ondergronds bestuur nadat die Regent, Horthy, dit na die uitbreek van die [[Tweede Wêreldoorlog]] verban het.

 

 

Szálasi was vir slegs 163 dae aan bewind. Met die opmars van [[Sowjetunie|Sowjet]]- en [[Roemenië|Roemeense]] magte, het Szálasi en sy kabinet uit die land gevlug, kort voor die Beleg van Boedapest. Szálasi is in Mei 1945 in Oostenryk deur Amerikaanse troepe gevange geneem en teruggebring na Hongarye om verhoor te word. Die regering van nasionale eenheid, wat na [[München]] verskuif is, is die volgende dag ontbind. Die Volkstribunaal in Boedapest het Szálasi aan [[hoogverraad]] skuldig bevind en hom ter dood veroordeel. Hy is op 12 Maart 1946 tereggestel.