Johannes Calvyn: Verskil tussen weergawes

 

Calvyn het kommentaar op die meeste van die boeke van die Bybel gelewer. Sy eerste kommentaar op [[Brief aan die Romeine]] is in 1540 gepubliseer, en hy het beplan om kommentare oor die hele [[Nuwe Testament]] te skryf. Ses jaar het verloop voordat hy sy tweede geskryf het, 'n kommentaar op [[1 Korintiërs|Eerste brief aan die Korintiërs]], maar daarna het hy meer aandag daaraan gewy om sy doel te bereik. Binne vier jaar het hy kommentaar op al die [[Paulus van Tarsus|Pauliniese briewe]] gepubliseer, en hy het ook die kommentaar op Romeine hersien. Hy het toe sy aandag gevestig op die algemene briewe ([[Brief van Jakobus]], [[1 Petrus|Eerste brief van Petrus]], [[2 Petrus|Tweede Brief van Petrus]], [[1 Johannes|Eerste brief van Johannes]] en die [[Judas|Brief van Judas]]) en wy dit toe aan [[Edward VI van Engeland]]. Teen 1555 het hy sy werk oor die Nuwe Testament voltooi en klaargemaak met die [[Handelinge]] en die [[Evangelie|Evangelies]] (hy het slegs die kort [[2 Johannes|tweede]] en [[3 Johannes|derde]] Johannesbriewe en die [[Openbaring]] weggelaat). Vir die Ou Testament het hy kommentare geskryf oor [[Jesaja]], die boeke van die [[Pentateug]], die [[Psalms]], en [[Josua]]. Die materiaal vir die kommentare het dikwels ontstaan ​​uit lesings aan studente en predikante wat hy herwerk het vir publikasie. Vanaf 1557 kon hy nie tyd kry om hierdie metode voort te sit nie, en hy het toestemming gegee dat sy lesings uit stenograwe se notas gepubliseer word. Hierdie ''Praelectiones'' het die klein profete, [[Daniël]], [[Jeremia]], [[Klaagliedere van Jeremia|Klaagliedere]] en 'n deel van [[Esegiël]].<ref>{{Harvnb|De Greef|2004|pp=44–45}}; {{Harvnb|Parker|2006|pp=134–136, 160–162}}</ref>

[[File:Swiss-Commemorative-Coin-2017a-CHF-20-obverse.png|thumb|Calvyn (links) en Huldrych Zwingli op 'n Switserse munt ter herdenking van die 500ste herdenking van die Hervorming.]]

Calvyn het ook baie briewe en verhandelings geskryf. Na aanleiding van die ''Responsio ad Sadoletum'' het Calvyn 'n ope brief op versoek van Bucer aan [[Karel V, Heilige Romeinse Keiser|Karel V]] in 1543, ''Supplex exhortatio ad Caesarem'' geskryf, om die gereformeerde geloof te verdedig. Dit is gevolg deur 'n ope brief aan die pous (''Admonitio paterna Pauli III'') in 1544, waarin Calvyn [[Pous Paulus III|Paulus III]] vermaan het omdat hy die hervormers van enige vooruitsig op toenadering ontneem het. Die pous het voortgegaan om die Konsillie van Trente te open, wat gelei het tot dekrete teen die hervormers. Calvyn het die dekrete weerlê deur die ''Acta synodi Tridentinae cum Antidoto'' (Verrigtinge van die Sinode van Trente met teenmiddel) in 1547 op te stel. Toe Charles 'n kompromisoplossing met die ''Augsburg Interim'' probeer vind het, het Bucer en Bullinger Calvyn aangemoedig om reageer. Hy het die verhandeling, ''Vera Christianae pacificationis et Ecclesiae reformandae ratio'' (Die ware stelsel van Christelike pasifikasie en die hervorming van die Kerk) in 1549 geskryf, waarin hy die leerstellings beskryf wat gehandhaaf moet word, insluitend regverdiging deur geloof.<ref>{{Harvnb|De Greef|2004|pp=46–48}}</ref>