Suiker: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Lyn 17:
'n Plaaslike suikernywerheid het in Europa eers tydens die Napoleoniese oorloë van die vroeë 19de eeu ontstaan, toe die Engelse blokkade die Europese vasteland van suikerrietinvoere afgesny het. Die Duitser Andreas Sigismund Marggraf ([[1709]]-[[1782]]) het reeds in [[1747]] voorgestel om suikerbeet as 'n basis vir die suikerproduksie te ontwikkel. Die eerste suikerfabriek is egter eers in [[1801]] deur een van sy skoliere, Franz Karl Achard ([[1753]]-[[1821]]), op die Oos-Duitse landgoed Cunern (tans Konory in [[Pole]]) geopen. In [[1809]] het Achard sy wetenskaplike studie oor die suikervervaardiging, ''Die europäische Zuckerfabrikation aus Runckelrüben'', gepubliseer.
Die ontwikkeling van die Europese suikernywerheid was 'n buitengewone prestasie, aangesien die vervaardigingsproses hoogs ingewikkeld was. Terwyl in die geval van suikerriet net die stele uitgepers moet word, vereis [[suikerbeet]] 'n meerfasige verwerking. Dit word eers skoongemaak en daarna in klein stukkies gesny. Die suiker word deur middel van industriële ekstraksie vervaardig en bestaan aanvanklik - net soos sy eweknie wat van suikerriet gemaak word - uit 'n swartblou stroop. 'n Aantal prosesse soos karbonasie en filtrasie is noodsaaklik voordat die suiker, wat nog steeds uit 'n stroperige massa bestaan, reg is om van sekere kieme voorsien te word wat 'n kristalliseringsproses aan die gang sit. Sedert die 19de eeu is die verwerkingsproses steeds verbeter. Terwyl in [[1869]] nog meer as twaalf kilogram suikerbeet vir een kilogram suiker benodig is, bevat die suikerbeetstroop tans meer as twintig persent suiker.
Suiker het vir meer as 'n eeu lank 'n belangrike landbouproduk in Europa gebly, en die suikerprys is tot by die einde van die [[Tweede Wêreldoorlog]] as 'n rigsnoer vir die lone van landarbeiders gebruik waarby die verkoopprys van een kilogram suiker die daaglikse loon vir 'n vroulike werker bepaal het.
Lyn 28:
==Wêreldmark==
[[Beeld:SugarBeet.jpg|thumb|right|250px|[[Suikerbeet]]]]
Sedert die vroeë 21ste eeu kan die wêreldwye suikerproduksie nie meer tred hou met die aanvraag nie. In [[2005]] het suikerpryse op die wêreldmark die hoogte ingeskiet en byna twintig VSA-sent per pond bereik. Die skerp styging word veral aan Brasilië se energiebeleid verwyt, wat suikerriet as 'n basis vir [[bio-etanol]] bevorder om sodoende brandstofinvoere te verminder. Sowat die helfte van die Brasiliaanse suikerrietproduksie word tans benodig om in die land se behoefte aan sogenaamde ''flexfuel''-petrol te voorsien. In 2006 het suikerpryse egter weer gedaal.
| |||