Kladistiek

Kladistiek (van die Griekse κλάδος klados, "tak") is ’n benadering in wetenskaplike klassifikasie wat wegbeweeg van die tradisionele taksonomiese klassifikasie. Dit gebruik ’n stelsel waarin organismes saam gegroepeer word gebaseer op of hulle een of meer gedeelde unieke eienskappe het wat kom van die groep se laaste gemeenskaplike voorsaat en wat nie teenwoordig is in vroeëre voorsate nie. Die lede van een groep, wat ’n klade genoem word, het dus vermoedelik ’n gemeenskaplike geskiedenis en word beskou as nader verwant.

’n Kladogram van primate waarin die verskillende klades en taksons aangedui word.

Die oorspronklike metodes wat in kladistiese ontledings gebruik word, en die skool van kladistiek wat daaruit gespruit het, kom van die werk van die Duitse entomoloog Willi Hennig, wat daarna verwys het as filogeniese sistematiek (dit was ook die titel van sy 1966-boek). Die terme "kladistiek" en "klade" is deur ander wetenskaplikes gewild gemaak.

Die tegnieke van kladistiek, en soms die terminologie, word ook suksesvol in ander dissiplines toegepas, soos om die verwantskappe te bepaal tussen die manuskripte van The Canterbury Tales wat bewaar gebly het, of tussen die 53 manuskripte van die Sanskrit Charaka Samhita.