Sowjettenks kon nooit hul [[NAVO]] Koue-Oorlogvyande direk konfronteer in [[Europa]] nie. Maar die T-54/55 se eerste verskyning in die Weste in 1960 het aanleiding gegee daartoe dat die [[Verenigde Koninkryk]] 'n nuwe tenkkanon, die "Royal Ordnance L7", en die [[Verenigde State van Amerika]] die "M60 Patton", ontwikkel het.<ref>Halberstadt, Hans ''Inside the Great Tanks'' The Crowood Press Ltd. Wiltshire, Engeland. 1997. pp. 94-96 ISBN 1-86126-270-1</ref>
== Ontwikkelingsgeskiedenis ==
== Ontwikkeling Geskiedenis ==
=== Voorgangers: T-34 en T-44 ===
Die [[T-34 Sowjettenk]] van die 1940's word beskou as om die beste balans van skietgoed te hê, ('n 76,2 mm kanon), beskerming en mobiliteit te hê vir die koste van 'n tenk van sy tyd in dieter wêreld. <ref name="Miller"> Miller, David ''The Great Book of Tanks'' Salamander Books. Londen, Engeland 2002 338-341 ISBN 1-84065-475-9. </ref> Die tenk se ontwikkeling is nooit tydens die [[Tweede Wêreldoorlog]] gestaak nie, en dit het voortgegaan om goed te presteer. Die ontwerpers kon egter nie die nuutste tegnologie of groot ontwikkelings inkorporeer nie, omrede noodsaaklike tenkproduksie nie tydens die oorlog onderbreek kon word nie.
In 1943 het die Morozov-ontwerpburo die vooroorlogse T-34M projek opgewek vir die ontwikkeling van die [[T-44 tenkSowjettenk]] hervat. Danksy 'n ruimte-doeltreffende wringstaafsuspensie, 'n dwarsgemonteerde enjin en die verwydering van die rompmasjienkanonnier se bemanningsposisie, het die T-44 ten minste so goed soos die T-34 presteer, maar met aansienlik beter wapens. Die T-44 se grootste nadeel was die klein toring wat nie kragtiger wapens as sy voorganger se 88 mm-tenkkanon kon huisves nie. 'n Tenk met 'n 100 mm-kanonbevestiging iswas verlangbenodig.
