Boeing B-50 Superfortress: Verskil tussen weergawes

|byskrif=<center>'n Boeing B-50D, Lucky Lady II</center>

|onttrek= Maart 1965

Die '''Boeing B-50 Superfortress''' strategiese bomwerper was 'n na-[[Tweede Wêreldoorlog]]se hersiening van die [[Boeing B-29 Superfortress]], toegerus met kragtiger Pratt & Whitney R-4360 radiale enjins, 'n sterker struktuur, 'n langer stretvin, en ander verbeterings. Dit was die laaste suierenjin-bomwerper deur [[Boeing]] ontwerp en gebou vir die [[Amerikaanse Lugmag]]. Dit is nie so goed bekend as sy direkte voorganger nie, maar die B-50 was vir byna 20 jaar in USAF se diens.

Na hul primêre diens met die Strategiese LugmagkommandementLugkommandement geëindig het, is B-50 vliegtuie veranderomgebou na lugtenkers vir taktiesedie Taktiese LugmagkommandementLugkommandement (KB-50), en as die weerverkenningsvliegtuig (WB-50) vir die Lugmag se weerdiens. Beide die tenker- en orkaanjagterweergawes is in Maart 1965 uit diens onttrek weens metaalmoegheid, en roes is ook gevind aan die wrak van KB-50J 48-065, wat op 14 Oktober 1964 neergestort het.