Richard Wocke: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes) |
Morne (besprekings | bydraes) |
||
Lyn 48:
Die preekstoel (later deur brand vernietig) is ook deur hom ontwerp. In wese bestaan die Tweetoringkerk uit die lang saalkerk van die Vrystaatse tradisie, deur vyfkantige, absisagtige vleuels en konsistorie tot 'n kruiskerk vergroot en finaal van alle ander in die land onderskei deur die twee torings wat in die styl van die Middeleeuse katedrale soos Ikrotre Dame en Westminster-abdy aan weerskante van die voorgewel geplaas is, verbind deur 'n portiek wat as ingangsportaal dien. Die torings, wat trapsgewys na boontoe versmal, versier met klein spits torinkies op die hoeke, en uiteindelik in toringspitse eindig, gee aan 'n gebou wat in wese baie eenvoudig is sy indrukwekkende voorkoms, tesame met 'n gevoel van opwaartse strewe, dog die rondinge van die rondeboogvensters en -deure, die wielvensters in die torings en die vleuels versag die spitsheid en hoekigheid van die vertikale reguit lyne. Hoeveel van die huidige kerkgebou Wocke se werk is, is nie bekend nie, maar mens kan die geheel seker as sy skepping aanvaar en saamstem met die tydgenootlike oordeel daarvan as 'n gebou "dat nog door het latere nageslacht als een treffend bewijs zal geroemd worden van de bekwaamheid en eerlijkheid der bouwmeester" - en selfs met die begryplik trotse verklaring van ''[[The Friend]]'' dat "the church is a noble pile, and would be an ornament to any town in South Africa, and no disgrace to many cities in Europe". Ook hierdie gebou is 'n nasionale gedenkwaardigheid - in hierdie opsig was Wocke gelukkiger as die ander argitekte wat in die Vrystaat gewerk het - en dien dus as blywende getuienis van sy begaafdheid.
==
Die ander groot Bloemfonteinse bouwerk van die sewentigerjare, die nuwe Goewermentskantore en Raadsaal in President Brandstraat (1876), is ook aan Wocke toevertrou, en ook dit was 'n eenvoudige gebou - 'n lang, E-vormige eenverdiepingstruktuur agter 'n oordekte stoep, wat trefkrag gekry het deur middel van 'n toring, in hierdie geval 'n vierkantige wat in die middel van die fasade geplaas is, met 'n besonder steil, hoë dak, bo afgeplat en met 'n reling afgesluit. Die Goewermentsgebou met sy toring het die uitsig langs Maitlandstraat ewe treffend afgesluit as die Tweetoringkerk in die geval van Kerkstraat, en voor die voltooiing van die kerk is dit "the most striking building in the town" genoem: "It is the wonder of the country, and every stranger is called upon to admire it".1" Die toring was nie 'n besonder aantreklike struktuur nie, en bowendien was dit heeltemal buite verhouding tot die gebou sodat die geheel met 'n tekenhaak vergelyk is. Toe die Goewermentskantore in 1895 met 'n tweede verdieping vergroot is, het "gebou en toring mekaar gevind en 'n veel meer bevredigende geheel uitgemaak", volgens Karel Schoeman.
In 1883 het hy die wedstryd vir die ontwerp van die Bloemfonteinse stadsaal gewen. Dié gebou is in 1934 gesloop. In 1885 is Wocke verkies tot die Bloemfonteinse stadsraad en het hy ’n stigterslid van die Vrymesselaarslosie-unie geword. Hy het die stad in 1887 verlaat weens die uitwerking van die droogte van 1885-1887 en gaan prospekteer by Blaauwbank. Omstreeks 1888 het hy na Bloemfontein teruggekeer, waar hy twee jaar later oorlede is ná ’n reeks beroerteaanvalle. Hy is in die Lutherse gedeelte van die Bloemfonteinse begraafplaas begrawe; pres. [[F.W. Reitz]] het as een van die kisdraers opgetree. ▼
▲In 1883 het hy die wedstryd vir die ontwerp van die Bloemfonteinse stadsaal gewen. Dié gebou is in 1934 gesloop. In 1885 is Wocke verkies tot die Bloemfonteinse stadsraad en het hy ’n stigterslid van die Vrymesselaarslosie-unie geword. Hy het die stad in 1887 verlaat weens die uitwerking van die droogte van 1885-1887 en gaan prospekteer by Blaauwbank. Omstreeks 1888 het hy na Bloemfontein teruggekeer, waar hy twee jaar later oorlede is ná ’n reeks beroerteaanvalle en nadat sy argitekloopbaan onverklaarbaar doodgeloop het. Hy is in die Lutherse gedeelte van die Bloemfonteinse begraafplaas begrawe; pres. [[F.W. Reitz]] het as een van die kisdraers opgetree.
Talle belangrike staatsprojekte is aan Wocke toevertrou. Sy geboue was toereikend, maar die styl daarvan kan as sober beskryf word.
Wocke en sy vrou het 11 kinders gehad. ’n Seun, Richard Colner Albert Wocke, wat in Duitsland opgelei is, het reeds in die vroeë 1880's saammet sy pa in Bloemfontein as meesterbouer gewerk. Hy was die toesighouer oor die bouwerk aan die Vierde Raadsaal. Nog ’n seun, G. Wocke, was die toesighouer oor die bouwerk aan die Volkshospitaal in Bloemfontein in 1892 terwyl ene Emil Otto Heinrich Wocke klerk van openbare werke was. ▼
Van Wocke se werk het min behoue gebly. Van die agttien geboue waarvoor hy sover bekend verantwoordelik was, bly slegs vyf oor, die kerke op Bethanie, Philippolis en Brandfort (laasgenoemde twee in gewysigde vorm) en die Tweetoringkerk in Bloemfontein, benewens die Basothomonument. Byna 20 jaar lank het Wocke egter die Vrystaatse bouwêreld oorheers en 'n aantal sierlike en indrukwekkende geboue opgerig wat daartoe bygedra het om die onaansienlike Bloemfontein in 'n netjiese en indrukwekkende klein hoofstad te omskep.
== Gesinslewe ==
▲Wocke en sy vrou het 11 kinders gehad. ’n Seun, Richard Colner Albert Wocke, wat in Duitsland opgelei is, het reeds in die vroeë 1880's saammet sy pa in Bloemfontein as meesterbouer gewerk. Hy was die toesighouer oor die bouwerk aan die Vierde Raadsaal. Nog ’n seun, G. Wocke, was die toesighouer oor die bouwerk aan die Volkshospitaal in Bloemfontein in 1892 terwyl ene Emil Otto Heinrich Wocke klerk van openbare werke was.
== Geboue deur Wocke ontwerp ==
| |||