N.P. van Wyk Louw: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
No edit summary
Morne (besprekings | bydraes)
No edit summary
Lyn 1:
{{Inligtingskas Persoon
| naam = N.P. Vanvan Wyk Louw
| bynaam =
| beeld = NP van Wyk Louw.jpg
Lyn 22:
[[Beeld:Van Wyk Louw sterwenswoorde.jpg|duimnael|regs|270px|Afskrif van Van Wyk Louw se sterwenswoorde, neergeskryf die aand voor die nag waarin hy oorlede is. Dié afskrif word bewaar in die Louw-huis op [[Sutherland]].]]
 
'''Nicolaas Petrus Vanvan Wyk Louw''' ([[11 Junie]] [[1906]] – [[18 Junie]] [[1970]]) was ’n [[Afrikaans]]e [[Poësie|digter]], akademikus en dramaturg. Let daarop dat ''Van Wyk'' nie deel van sy van is nie, maar sy derde naam is.
 
== Lewe ==
Lyn 29:
In 1930 trou Louw met Joan Wessels. Die huwelik word egter na agt jaar beëindig. Van Wyk Louw is later met Truida Pohl getroud. In 1948 aanvaar Louw ’n pos as hoogleraar in die Suid-Afrikaanse letterkunde, geskiedenis en kultuur aan die [[Universiteit van Amsterdam]]. Hy emigreer na Nederland waar hy tot en met 1958 saam met sy gesin woonagtig was. In 1948 ontvang hy ’n eredoktorsgraad van die Universiteit van Utrecht. Met sy terugkeer vestig die Louw-gesin in [[Johannesburg]] waar Van Wyk Louw vanaf 1960 as hoof van die Departement Afrikaans en Nederlands aan die [[Universiteit van die Witwatersrand]] dien.
 
N.P. Vanvan Wyk Louw sterf op [[18 Junie]] [[1970]].
 
== Dig- en skryfkuns ==
Lyn 36:
Die skrywer [[Karel Schoeman]] beskryf Louw as [[Suid-Afrika]] se grootste digter "en een van die min figure van wêreldformaat wat hierdie land nog opgelewer het". Die Suid-Afrikaanse komponis, [[Cromwell Everson]], het drie van Louw se gedigte in sy ''Vier liefdesliedjies'' gebruik: ''Nagliedje'', ''Net altyd jy'', en ''Dennebosse''.
 
Louw word saam met [[C. J. Langenhoven]] aangehaal op die [[Afrikaanse Taalmonument]] in die [[Paarl]]. Die aanhaling van Louw lui:
 
{{cquote|Afrikaans is die taal wat vir Wes-Europa en Afrika verbind... Dit vorm ’n brug tussen die groot helder Weste en die magiese Afrika... En wat daar groots aan hulle vereniging kan ontspruit – dit is miskien wat vir Afrikaans voorlê om te ontdek. Maar wat ons nooit moet vergeet nie, is dat hierdie verandering van land en landskap as’t ware aan die nuwe wordende taal geslyp, geknee, gebrei het... En so het Afrikaans in staat geword om hierdie nuwe land uit te sê... Ons taak lê in die gebruik wat ons maak en sal maak van hierdie glansende werktuig... }}