PG du Plessis: Verskil tussen weergawes

Pieter Georg du Plessis is op 14 Julie 1934<ref>[http://www.nb.co.za/authors/243 NB Publishers, our writers]</ref> op [[Boshof]] in die [[Vrystaat]] gebore. Sy pa was vir veertig jaar onderwyser in [[Engels]] in die Vrystaat. Pieter, soos hy verkies om genoem te word, gaan skool op [[Cornelia]] en [[Heidelberg, Gauteng|Heidelberg]] in [[GautengTransvaal]] waar hy aan die Hoër Volkskool matrikuleer. Sy liefde vir [[Afrikaans]] begin by sy ma, wat Afrikaans baie goed gepraat het.

Na matriek is Pieter na die [[Universiteit van Pretoria]] vir sy BA-graad met Afrikaans-Nederlands en [[Geskiedenis]] as hoofvakke. Hy behaal dit in 1955 en werk ’n tyd lank as klerk by die destydse Transvaalse Provinsiale Administrasie. In 1957 verwerf hy sy onderwysdiploma aan die Pretoriase Onderwyskollege en begin skoolhou aan die Hoërskool Fakkel in [[Johannesburg]]. In 1960 behaal hy sy BA Honneursgraad aan die [[Universiteit van die Witwatersrand]]. Na ’n jaar as lektor aan die JohannesburgseGoudstadse Onderwyskollege (GOK) word hy aangestel as lektor in Afrikaans en Nederlands aan Wits. In 1968 word hy bevorder tot senior lektor. Intussen behaal hy in 1966 sy doktorsgraad met sy proefskrif ''Die verwysing in die letterkunde'' onder [[NP van Wyk Louw]].

Pieter se volgende drama is die alombekende '''Siener in die suburbs'''. Een honderd en vyftig opvoerings in twee jaar volg met die storie van Tjokkie, Tiemie en die ander karakters wat verfilm word met [[Marius Weyers]] en [[Sandra Prinsloo]] in die hoofrolle. In 1986 is dit ook op televisie uitgesaai. In 1992 word die stuk uiteindelik vir die radio verwerk deur Robert Young. [[George Ballot]] verskyn in die rol van Tjokkie en [[Trix Pienaar]] as Ma. '''Siener in die suburbs''' kry in 1993 drie Artes-benoemings vir André Rossouw as beste akteur, Trix Pienaar as beste aktrise en Joey de Koker vir beste regisseur.

In 1973 verskyn '''Plaston: DNS-kind''', wat die verhaal vertel van ’n seun wat chemies geskep is en dan na ’n klein dorpie geneem word. Robert Young verwerk ook hierdie drama vir die radio en in 1994 ontvang hy ’n Artes as beste regisseur. Die drama [[Vereeniging, Vereeniging]] word aanvanklik geskryf om die Staatsteater mee te open, maar Truk skuif dit op die lange baanlangebaan. Dit skud Pieter só dat hy vir ’n ruk ophou skryf vir die teater. Pieter verwerk Mikro se [[Mattewis en Meraai]] in ’n baie gewilde televisiereeks, en Mikro se novelles oor die Gonnakolkers, Die wa-as, Gonnakolk, Die houtswaan en Die porseleinkat, vir die verhoog. Truk bring dit in 1971 op die planke en in 1982 word dit in die Staatsteater opgevoer.

Met sy [[Koöperasiestories]] wat as ’n reeks op televisie uitgesaai is, kruip Pieter nog dieper in die harte van die Suid-Afrikaners. Hy iswas saam met [[Jan Spies]] die aanbieder van die ewe gewilde televisieprogram [[Spies en Plessie – met permissie]], waardeur persoonlikhede soos [[Tolla van der Merwe]], [[Koos Meyer]], [[Danny Pretorius]], [[Nico Nel]] en Pyp de Villiers in die volksmond bekend geword het.

In 1987 stig Pieter sy eie rolprentmaatskappy saam met die filmmaker Albie Venter. Films soos [[Nag van die negentiende]], [[Liewe hemel, Genis]] en [[Koöperasie-stories]]: die moewie vloei uit sy pen. Nag van die negentiende spog met akteurs soos [[Embeth Davidtz]], [[Shaleen Surtie-Richards]], [[Jacques Loots]], [[Marcel van Heerden]], [[Dawid Minnaar]] en andere. [[Koos Roets]] was die regisseur.

Intussen vestig Pieter en sy vrou Marie hulle op ’n plaas, Sémoér, by Rysmierbult net duskant [[Ventersdorp]]. Hier boer Marie en kan Pieter sy liefde vir houtwerk uitleef. Intussen gaan hy voort met die skryf van televisiedraaiboeke soos TJ 7 en ’n Rand ’n droom, wat albei medaljes van die Akademie ontvang, en '''Die maplottersMaplotters''', wat minder goed ontvang is. Pieter erken dat sommige van die episodes daarvan sy swakste werk ooit was. In 1999 word sy stuk Inkleurboek vir twee opgevoer met Annelisa Weiland en Frantz Dobrowsky in die rolle. Dit is Pieter se eerste toneelstuk vir die verhoog in tien jaar. Na die [[KKNK]] is dit ook in Pretoria en Johannesburg opgevoer.

In 2004 skryf hy '''Nagkantoor''', wat ’n poging was om die mens agter die sanger en liedjieskrywer [[Koos du Plessis]] beter te leer ken. Marcel van Heerden en Frantz Dobrowsky is die twee akteurs wat ’n tweegesprek voer met Van Heerden as ’n joernalis wat grafskrifte skryf en Dobrowsky wat net bekend is as Die Man. In 2007 word twee van sy skeppings, '''Andries Plak''' en '''Dryfsand''', op televisie uitgesaai en in 2008 word die epiese '''Feast of the uninvitedUninvited''', wat die [[Anglo-Boereoorlog]] as sentrale tema het, uitgesaai. Dryfsand ontvang in 2007 die ATKV-Televisieprys vir Beste Draaiboek vir ’n Afrikaanse Dramareeks, Sepie of Enkeldrama, Beste Regisseur (Koos Roets), sowel as Beste Afrikaanse Dramareeks, Sepie of Enkeldrama.

In 2006 word Pieter se stuk '''Bedevaart''' vir drie aktrises met Jaco Bouwer as regisseur op die [[Aardklop Kunstefees]] aangebied. Hy skryf die stuk vir die drie veteraan-aktrises Sandra Prinsloo, Antoinette Kellerman en Aletta Bezuidenhout. Die drama is geskoei op ’n ou idee waarin die drie aktrises hulle tande geslyp het as die drie hekse in Macbeth. Nou neem hul afskeid, want die een lê met ’n etiket om haar groottoon in die lykshuis.

In 1988 ontvang Pieter die FAK-prys vir Ontspanningsleesstof vir '''Het olifante elmboë?''' en in 2002 die Insig Afrikaans Onbeperk Pioniersprys. Pieter se eerste roman in Engels, ''The married man’s guide to adultery'', verskyn in 1998. Gedurende 2008 tree Pieter saam met [[Valiant Swart]] en [[Ollie Viljoen]] op in Klets, Klawers en Kitaar, wat storievertel meng met musiek op die [[kitaar]] en [[trekklavier]]. Hulle tree op tydens die Kalfiefees en die Volksblad Kunstefees.

In ’n '''Seder val in Waterkloof''' (1979) word die draak gesteek met die akademie en met bekende name en instansies. Die stuk is verfilm en is in 1994 op televisie uitgesaai. Dit is ook in Engels vertaal en in 2004 onder die titel ''Send for Dolly'' in die Kunstekaapteater op die planke gebring. En hoewel die stuk as “literêr minder geslaagd” beskryf is, besorg dit baie genot aan teatergangers. Dit is tydens die Volksblad-Kunstefees in 2002 deur die Universiteit van die Vrystaat se Dramadepartement opgevoer.