Verenigde Party: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes)
Morne (besprekings | bydraes)
No edit summary
Lyn 455:
 
== Rassebeleid ==
Ná die verwesenliking van eenheid in 1934 kon die party sy aandag aan groter sake skenk, waarvan die eerste die sogenaamde Bantoekwessie was. Genl. Hertzog het oor ’n tweederdemeerderheid beskikgehad wat hom in staat sou stel om met sy naturellewetweging voort te gaan, maar dit was juis dié wetgewing wat verskille in sy eie party duidelik na vore sou bring. Liberale lede van die VP soos [[Jannie Hofmeyr]], [[F.S. Malan]] en [[Richard Stuttaford]] se politieke denke was onversoenbaar met Hertzog se beskouinge oor die rassekwessie. Segregasie en integrasie kon nooit binne een party met mekaar versoen word nie en daarom was die Verenigde Party toe al bestem uitmekaar te spat. Die gekose komitee wat Hertzog se naturellewetgewing moes ondersoek, het sy werk in 1935 voltooi. Sy verslag bring botsende standpunte in die party skerp na vore. Die minderheid in die komitee, onder leiding van Smuts, [[Jannie Hofmeyr|Hofmeyr]], Stuttaford en Malan het in die komitee ernstig met Hertzog se voorgenome planne gebots.
 
Veral die uitsluiting van swart kiesers in Kaapland van die algemene kieslys was ’n groot strydpunt. Van die kant van die eertydse lede van die SAP is selfs geëis dat die gekwalifiseerde stemreg van swartes in Kaapland na die ander drie provinsies uitgebrei word. Die komitee het aanbeveel dat daar pleks van Hertzog se drie wette net twee moes wees. Die komitee het ook glad nie aandag aan die sogenaamde Kleurlingkwessie geskenk nie en het aanbeveel dat dit afsonderlik aandag moes geniet. Die eerste wetgewende maatreël wat die komitee voorgestel het, het gehandel oor naturellestemreg in Kaapland en die tweede oor grond vir swartes oral in die Unie. Daar is voorgestel dat die verskillende Bantoetrusts in ’n enkele trust vir Suid-Afrika saamgevoeg moes word wat gemagtig sou word om grond by blankes te koop in oorwegend swart gebiede met geld wat die parlement daarvoor sou bewillig. Daar is ook voorgestel dat 18 miljoen acre (sowat 73 miljoen km²) gevoeg moes word by die oorspronklike 22 miljoen acre (sowat 89 000 km²) wat volgens die wetgewing van 1913 vir “Bantoebewoning” bewillig is.