Carl Schmitt: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes) |
Sobaka (besprekings | bydraes) No edit summary |
||
Lyn 47:
In sy werk benadruk Schmitt altyd die feitelike en menslike aspekte van die politiek en die reg. Hy reageer fel teen opvattinge oor die politiek wat te geïdealiseer word, of wat van die menslike wil afstand doen. So het hy homself sterk uitgespreek teen sy tydgenoot Hans Kelsen, 'n [[Immanuel Kant | neokantiaan]] wat in sy werk ''Das Problem der Souveränität und die Theorie des Völkerrechts'', 'n "suiwere teorie van die reg" uiteensit. Kelsen formuleer 'n reg wat in elke situasie en elke tyd regverdig sou wees, dus reg wat afgeskei is van alles wat konkreet menslik is. Schmitt stel daarteenoor dat dit nie moontlik is nie aangesien alle wette ingebed is in tasbare situasies. Uiteindelik, so stel Schmitt dit, is daar nog steeds mense betrokke, self by by die mees abstrakte en universele wette. Die reg is dus uiteindelik altyd mensewerk. Hiermee kritiseer hy ook die filosofiese sienings van [[John Locke]], en kom hy nader aan wat die filosoof [[Thomas Hobbes]] stel naamlik dat wette bepaal word nie deur die waarheid nie, maar deur wat die ''Leviathan'', of soewereine mag, oplê.
Schmitt is gekant teen alle vorme van pluralisme, want dit verdeel die staat volgens hom. In hierdie verband kan Schmitt se eie antisemitisme beoordeel word aangesien hy beweer dat die [[Jode]] verdeelde lojaliteit sou hê, deur lojaal te wees nie net teenoor die staat maar ook teenoor die Joodse volk en die Tenach.
===Soewereiniteit===
Sentraal in die werk van Schmitt, soos uiteengesit in ''Politische Theologie'' ([[1922]]) is die konsep van soewereiniteit, en dus die vraag wat die plek en aard van die konstituerende mag van 'n politiek sisteem is. Die bekende eerste sin van dié werk gee 'n antwoord: "''Soverän ist, wer über den Ausnahmezustand entscheidet''" (Soewerein is hy wat beslis oor die uitsonderlike geval). In hierdie uitspraak is egter enkele, miskien bedoelde, dubbelsinnighede ingebou. So is dit nie duidelik of ''über'' hier dui op die feit dat die soewerein beslis wat 'n uitsondering is of dat hy beslis hoe hy dit gaan oplos nie. Dit blyk, in die lig van Schmitt se filosofie, hy hiermee veral wil sê dat dit nie voor die hand liggend is wat die uitsonderlike gevalle is nie. Daar bestaan met ander woorde geen absolute reël wat oor sulke uitsonderings beslis nie. Volgens Schmitt onthul hierdie uitsondering, juis die ware aard van soewereiniteit, aangesien die uitsondering nie net bepaal word deur die soewerein nie, maar definieer tewens sy mag.
{{DEFAULTSORT:Schmitt, Carl}}
| |||