Hans Christian Knudsen: Verskil tussen weergawes

Ná 'n kort verblyf by Schmelen op [[Komaggas]] in [[Namakwaland]] (Destydsdestyds Klein-Namakwaland genoem) aanvaar hy sy werk in November 1842 en kry aanvanklik 'n groot toeloop van heidene omdat sy emosionele verkondiging van die evangelie 'n sterk indruk maak op die Khoikhoi (Nama) wat maklik bewoë word. Sonder stelselmatige onderwysing doop hy hulle ná enkele maande en in 1847 tel sy gemeente al 760 lede.

Ondanks die feit dat hy die Namataal nog nie magtig was nie en net deur 'n tolk met hulle kon praat, wek hy deur sy innemende geaardheid hul vertroue in so 'n mate dat hy versoek word om 'n wetboek vir die stam op te stel omdat die mondelinge oorlewering van reg en sedes onvoldoende was vir 'n doeltreffende organisasie van die stam en hulle die regspraak nie langer aan die willekeur van die hoofman wou oorlaat nie. Knudsen voldoen aan die versoek en sy wetboek word in Oktober 1848 as stamwet aanvaar. Ook die Namastamme op [[Berseba]] en [[Rehoboth]] aanvaar dié wetboek, met wysigings wat hulle nodig geag het. Hoewel dit mettertyd geblyk het dat sommige bepalings onuitvoerbaar was, het die hoofbepalings tot vandag toe geldig gebly en bygedra tot die samewerking van die drie stamme en 'n grondslag vir hul verdere kulturele ontwikkeling geword.