Dirk van der Hoff: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes) |
Morne (besprekings | bydraes) |
||
Lyn 29:
== Transvaal se eerste predikant ==
[[Beeld:Eerste kerk Pretoria.jpg|duimnael|links|270px|Die eerste kerkgeboutjie op Pretoria, opgerig in 1855. Dit het so gelyk tot dit met 'n vleuel vergroot is in 1865.]]
[[Beeld:Eerste Hervormde kerk Pretoria.jpg|duimnael|regs|270px|Die eerste kerkgebou ná die vergroting. So het hy gelyk tot hy verniel is in 'n storm in 1872 en kort daarna afgebrand het, "deur 'n vernielende hand".]]
Ds. Van der Hoff is deur die Algemene Kerkvergadering, wat op 8 Augustus as sodanig gekonstitueer is, as wettig geordende leraar erken met die hele Transvaal as sy werkkring. Ná afloop van hierdie vergadering is ds. Van der Hoff deur F.G. Wolmarans in sy amp bevestig en so verval die reëling om hom deur ds. [[Andrew Murray]] van [[NG gemeente Bloemfontein|Bloemfontein]] te laat bevestig. Ds. Van der Hoff raak dus byna onwillekeurig verbonde aan die Wes-Transvaalse standpunt en dit sou nog ernstige reperkussies in die gemeenskap as geheel hê. Die Lydenburgers was nie met die Rustenburgse reëlings tevrede nie en die Volksraad bepaal in September 1853 dat ds. Van der Hoff nog op [[Lydenburg]] bevestig moet word. Om die aangeleentheid op te klaar, word 'n gesamentlike vergadering van die Volksraad en die Algemene Kerkvergadering in November 1853 op [[Potchefstroom]] gehou. Hier bepleit ds. Van der Hoff en Wolmarans die handhawing van die onafhanklikheid van die Transvaalse gemeentes, terwyl C. Potgieter van Lydenburg inlywing by die Kaapse Sinode voorstaan. Eindelik verwerp die gesamentlike vergadering die inlywing met algemene stem. Die Kerk in Transvaal beskou hom nou "als eene onafhankelijke Kerk onder haar eigen bestuur", hoewel die geestelike bande met die Kaapse moederkerk beklemtoon word.
Line 39 ⟶ 42:
Ds. Van der Hoff se ontvlambare humeur was 'n bydraende faktor tot dié skeuring, hoewel dit reeds lank duidelik was dat 'n botsing tussen dié twee groepe in die Oorvaalse onvermydelik was. Vir die res van sy lewe is ds. Van der Hoff in Oos-Transvaalse kringe ongewild en dit blyk ook daaruit dat hy hom in later jare twee maal, in 1865 en in 1866, op kerklike vlak moes verantwoord oor klagtes van onregsinnigheid wat uit die omgewing van [[Wakkerstroom]] afkomstig was. Omdat hierdie skeuring ook gaan oor kerklike verhoudings in suidelike Afrika, maak dit ds. Van der Hoff ongewild in die kringe van die NG Kerk in Suid-Afrika. Herhaaldelik moes hy en die [[Nederduitsch Hervormde Kerk|NH]] antipatieë uit dié kringe ervaar.
Ds. Van der Hoff se werksaamhede is verder bemoeilik deur 'n tweede kerklike skeuring toe 'n aantal lidmate hulle op [[11 Februarie]] [[1859]] op [[Rustenburg]] afskei en met ds. [[Dirk Postma]] as leraar die [[Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika|Gereformeerde Kerk]] stig. Van sy kant trag ds. Van der Hoff om deur middel van die kompromis 'n oplossing te soek vir diegene wat beswaard is oor die sing van die evangeliese gesange in die godsdiensoefeninge. Die opmerklike van hierdie afskeiding is dat dit in der minne plaasvind, dat die persoonlike verhouding tussen di. Van der Hoff en Postma daardeur nie versteur word nie en dat die twee groepe nie sterk teenoor mekaar opgestel word nie. Hierdie afskeiding, wat deur ds. Van der Hoff nie verhinder nie maar wel afgewys word, is die voltrekking van 'n meningsverskil wat reeds in 1855 deur ds. Van der Hoff in die herderlike skrywe van die Algemene Kerkvergadering, "Eene stem uit Mooirivier, omlyn is".
== Sy werk in Transvaal ==
| |||