Dirk van der Hoff: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes) No edit summary |
JMK (besprekings | bydraes) kNo edit summary |
||
Lyn 13:
== Aankoms in Suid-Afrika ==
Nadat Lauts hom gehelp het om die reisgeld na [[Kaapstad]] te vind, kom hy en sy vrou op [[5 November]] [[1852]] daar aan. Hy word verwelkom deur J.J.H. Smuts, redakteur van ''[[De Zuid-Afrikaan]]'', wat gasvryheid aan hom verleen gedurende die grootste deel van sy verblyf aan die Kaap. Op 9
Hoewel hy versoek word om 'n eed van trou aan die Britse gesag in Suid-Afrika af te lê, doen hy dit, op advies van dr. S.P. Heyns, nie. Tot April 1853 vertoef hy in Kaapstad, terwyl hy op 'n beroepsbrief en reisgeld vir sy verdere tog wag. Nadat onderhandelinge tussen die Transvaalse Volksraad en die Kaapse kerklike owerheid om hom van reisgeld te voorsien, misluk het, leen Van der Hoff self die nodige reisgeld van vriende. Tydens sy verblyf lei hy intussen verskeie godsdiensoefeninge in die [[NG gemeente Kaapstad|Groote Kerk]] in Kaapstad, in [[NG gemeente Wynberg|Wynberg]] en in die Lutherse kerk in Strandstraat. Hoewel hy 'n beroep in die Kaapkolonie sou kon kry, sien hy met vurige verlange uit na sy werkkring in Transvaal.
Lyn 42:
Hierdie aangeleentheid kom op die volksraadvergadering ter sprake, waar albei figure moet verskyn. Hier verloor ds. Van der Hoff sy humeur en toe hy later opgeroep word om voor 'n hof van landdros en heemrade te verskyn, weier hy om dit te doen. Die Algemene Kerkvergadering roep die hulp van die Wes-Transvaalse krygsraad in, wat druk op die Volksraad uitoefen sodat dié liggaam Smellekamp vonnis. Hierdeur verander die spanning tussen Wes-Transvaal en Lydenburg in 'n skeuring wat eers op kerklike en daarna op staatkundige vlak sy loop neem.
Ds. Van der Hoff se ontvlambare humeur was 'n bydraende faktor tot dié skeuring, hoewel dit reeds lank duidelik was dat 'n botsing tussen dié twee groepe in die Oorvaalse onvermydelik was. Vir die res van sy lewe
Ds. Van der Hoff se werksaamhede is verder bemoeilik deur 'n tweede kerklike skeuring toe 'n aantal lidmate hulle op [[11 Februarie]] [[1859]] op [[Rustenburg]] afskei en met ds. [[Dirk Postma]] as leraar die [[Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika|Gereformeerde Kerk]] stig. Van sy kant trag ds. Van der Hoff om deur middel van die kompromis 'n oplossing te soek vir diegene wat beswaard is oor die sing van die evangeliese gesange in die godsdiensoefeninge. Die opmerklike van hierdie afskeiding is dat dit in der minne plaasvind, dat die persoonlike verhouding tussen di. Van der Hoff en Postma daardeur nie versteur word nie en dat die twee groepe nie sterk teenoor mekaar opgestel word nie. Hierdie afskeiding, wat deur ds. Van der Hoff nie verhinder nie maar wel afgewys word, is die voltrekking van 'n meningsverskil wat reeds in 1855 deur ds. Van der Hoff in die herderlike skrywe van die Algemene Kerkvergadering, "Eene stem uit Mooirivier, omlyn is".
Lyn 65:
In die Kerk bring ds. Van der Hoff ook orde en hy stel reeds in 1857 'n eerste kerkwet op, wat die Volksraad egter nie aanvaar nie. (Dit geskied eers met die Kerkwet van 1862, wat die Volksraad in Oktober 1863 as "Reglementen" van die NH Kerk bekragtig.) Hy publiseer in dié tyd "Eene stem uit de Kaapstad door den advokaat Brand weerklonken in Mooirivier ... met eenige aanmerkingen en toevoegselen uitgegeven door D. van der Hoff" (1857).
Met die koms in 1861 van die predikante A.J. Begemann na Pretoria, G.W. Smits na Rustenburg en N.J. van Warmelo na
Op [[28 Mei]] [[1878]] word die kwarteeu-ampsjubileum van ds. Van der Hoff luisterryk op [[Potchefstroom]] gevier. Die groot opkoms en die adres wat deur die kommissie van die Algemene Kerkvergadering aangebied word, beklemtoon die toegeneentheid en hoogagting wat hy geniet van diegene wat hom ken en met hom saamwerk. Onder sy leiding het die NH Kerk gegroei en was dit in 1878 'n welvarende kerklike gemeenskap van 19 500 siele, wat deur sewe predikante bedien is.
| |||