Dirk Winterbach: Verskil tussen weergawes

'''Dirk Winterbach''' is ʼn Afrikaanse [[digter]], [[dramaturg]] en beeldhouer. Die skrywer [[Ingrid Winterbach]] is sy suster.

Dirk Jacobus Winterbach is op 30 Augustus 1951 in Johannesburg gebore as die tweede van drie kinders van die onderwysers Jan Winterbach en Helena Dorothea Terblanche. Die skrywer Ingrid Winterbach is sy ouer suster en hy het ʼn jonger broer, Hougaard. Hy word groot in Langlaagte en Florida en matrikuleer in 1968 aan die Hoërskool [[Florida|Florida.]] Hierna studeer hy ʼn jaar in die Regte aan die Universiteit van die Witwatersrand waarna hy ʼn ruk werk op konstruksie as skrynwerker. Hy studeer dan verder aan die Universiteit van Stellenbosch, een jaar in [[Beeldende kunste|Beeldende Kunste]] waarna hy ʼn B.A.-graad in Tale en Sosiologie verwerf en later ook die B.A. Honneurs-graad en in 1981 die M.A.-graad in Sosiologie met ʼn verhandeling oor “''Subkultuur: ʼn konsepsuele analise''”. Dan werk hy vir twee jaar by die [[Raad vir Geesteswetenskaplike Navorsing]] aan navorsing oor dwelms en prostitusie, waarna hy in 1981 ʼn pos as lektor in Sosiologie aan die Universiteit van Wes-Kaapland aanvaar. In 1989 is hy ʼn onafhanklike medewerker vir ''Vrye Weekblad'', waar hy ʼn reeks artikels oor die sosiale kwessies van die dag doen. Hy is sedert sy studentejare getroud met Linda Uys (hulle skei later) en die egpaar het vier kinders, die drie seuns Uys (gebore September 1977), Jan-Louw (April 1979) en Marshall James (Februarie 1993) en die dogter Lia (Mei 1987). Hy bly op Stellenbosch en as kunstenaar spits hy hom primêr toe op beeldhouwerk. Later verhuis hy na [[Tamboerskloof]] Farm aan die voet van Seinheuwel.

In die vroeë tagtigerjare begin hy gedigte skryf en lê in 1986 reeds ʼn bundel voor vir publikasie. Totaal uiteenlopende reaksie van keurders laat hom besluit om eerder nog ʼn ruk te wag. Sy rymlose gedigte word dan in “'''''Die oranje boek'''''”<ref>De Lange, Johann “Rapport” 11 Julie 1993
</ref> gebundel, waar oranje die kleur van lewe en passie is, maar in die Tibetaanse geloof die kleur van dood. Hierdie tematiek word ontgin en die gedigte bevat vele ongewone en verrassende teenstellings. Die gedigte word in drie afdelings verdeel, waar die eerste afdeling ingelei word deur die “''Narcissus''”-reeks, wat die wellustige elemente van manlikheid verken. Geweld is die vernaamste tema van die tweede afdeling, terwyl die derde afdeling verse bevat oor die vergeefse [[Streepkol-bokvis|strewe]] na vervulling.<ref>Pieterse, Henning “Insig” Mei 1993</ref> Sy styl is onkonvensioneel en brutaal en die bundel is ʼn onthutsende en verontrustende blik op die [[samelewing]]. Die beeld van die wolf of hond word dwarsdeur die bundel getrek, dikwels as simbool of metafoor van die bloeddorstigheid van die menslike natuur en sy vernielsug. Van sy verse word opgeneem in “''Groot verseboek''”.

1986              - 10h00 – plaaslike tyd

1993              - Die oranje boek

=== Lewe en werkBoeke ===

==== BoekeInternet ====