Verenigde Party: Verskil tussen weergawes

 

== Aanloop tot 1966-verkiesing ==

 

Die tydperk van 1961 tot en met sy dood in 1966 is deur dr. Verwoerd oorheers. Hy het geglo die verwydering van die Britse monargie as ’n strydpunt in die Suid-Afrikaanse politiek sou ware volkseenheid tot gevolg hê. Hy het mettertyd besef dat so iets ’n tydsame proses was, maar het teenoor kollegas te kenne gegee dat hy teleurgesteld was dat groter getalle konserwatiewe Engelssprekendes hulle nie by sy party geskaar het sodat hy ’n groter keuse sou hê wat betref deelname van Engelssprekendes aan die regering van die land nie. Uiteindelik was sy keuse beperk tot [[Frank Waring]] en A.E. Trollip. Waring het in die 1961-verkiesing as onafhanklike in die kiesafdeling [[Maitland]] gestaan en met 907 stemme teen die VP se A. Hickman verloor, ondanks sterk aandrang dat hy as NP-kandidaat moes deelneem. Trollip was indertyd ’n gewilde administrateur van Natal, ’n pos waarin adv. Strijdom hom aangestel het. Ná die verkiesing is albei oorreed om tot die kabinet toe te tree, die eerste Engelssprekendes sedert 1948. Maar selfs in die gunstige klimaat van die 1966-verkiesing kon die NP nie ’n deurbraak onder die Engelssprekendes van Natal maak nie. Net plek-plek het die NP se steun onder dié groep in sekere kiesafdelings toegeneem. Vanaf Waring en Trollip se toetrede tot die NP-geledere tot die ontbinding van die VP in 1977 was net twee ander Engelssprekendes bereid om hulle lot by die NP in te werp. Howard Odell, lid vir [[Pietermaritzburg]]-Stad het in 1963 uit die VP bedank en hom die volgende jaar by die NP aangesluit. Harry Lewis het in 1969 sy voorbeeld gevolg. Sen. Owen Horwood, minister van finansies in die sewentigerjare, het ná hulle gevolg, maar hy is as senator benoem sonder dat hy voorheen by die aktiewe politiek betrokke was. Verwoerd se proefneming met die twee Engelssprekende minsisters het blykbaar nie veel vrugte afgewerp nie.