Tradisionele Chinese karakters: Verskil tussen weergawes

'''Tradisionele Chinese karakters''' (tradisionele Chinees: 繁體字, [[vereenvoudigde Chinees]]: 繁体字, [[pinyin]]: Fántǐzì) is daardie [[Chinese karakters]] in enige karakterversameling wat nie die nuut geskape karakters of karaktervervangings wat na 1946 uitgevoer is, bevat nie. Oor die algemeen verwys hierdie beskrywing na die gestandardiseerde karakterversamelings van [[Taiwan]], van [[Hongkong]], en van die [[Kangsji-woordeboek]]. Die moderne fatsoene van die tradisionele Chinese karakters het die eerste met die opkoms van die [[klerklike skrif]] tydens die [[Han-dinastie]] verskyn en is sedert die [[5de eeu]] en deur die [[Suidelike en Noordelike Dinasties]] min of meer onveranderd. Die [[retroniem]] "tradisionele Chinees" word gebruik om die tradisionele karakters van die [[VereenvoudigeVereenvoudigde Chinese karakters]], 'n gestandardiseerde karakterversameling wat deur die regering van die [[Volksrepubliek China]] tydens die 1950's op die [[Chinese Vasteland]] ingevoer is, te onderskei. Tradisionele Chinese karakters word vandag in [[Taiwan]] (Republiek China), [[Hongkong]], [[Macau]], en [[Kwangtsjou]] gebruik, alhoewel die aantal gedrukte materiaal in vereenvoudige karakters in [[Australië]], die [[VSA]], en [[Kanada]] aan die groei is om in die behoeftes van die al groterwordende Chinese Vastelandse diaspora te voldoen. 'n Groot aantal oorsese Chinese aanlynkoerante laat gebruikers toe om tussen beide karakterversamelings te kies (byvoorbeeld die Chinese weergawe van ''[[The New York Times]]'').<ref>Sien [http://cn.nytimes.com/ cn.nytimes.com]</ref> Vereenvoudige Chinese karakters word in die Chinese Vasteland, [[Singapoer]] en [[Maleisië]] se amptelike publikasies gebruik. Daar heers steeds debat oor die gebruik van tradisionele en vereenvoudige Chinese karakters onder Chinese gemeenskappe.