Kundigheidsverlies: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
No edit summary |
kNo edit summary |
||
Lyn 17:
* Buiten graadinflasie (waar 'n hoë akademiese punt vryelik deur akademiese instansies toegeken word as in die verlede), vind 'n ander vorm van inflasie ook dikwels plaas: Hoe meer daar sertifikate, diplomas of grade van 'n spesifieke vakrigting in 'n spesifieke geografiese of beroepsomgewing in omloop is, hoe minder werd is die stuk papier in die hand en hoe meer beroepskompetisie het die afgestudeerde met ander wat in presies dieselfde penarie as hy sit. Dit word genoem '''oortollige kundigheid''' (''brain waste'') of in die wandel: '''oorgekwalifiseerdheid'''.
: As scenario kan gekyk word na die staatsonderwysstelsel. In die Wes-Kaap is daar afgestudeerde onderwyseresse uit alle ouderdomme van verskillende studiejare oor die dekades heen, meer spesifiek die Vroeë Kinderontwikkeling en Intermediêre Fase. Omrede die poste reeds gevul is deur ou onderwysers (wat dikwels nie verder studeer het nie), is daar 'n oorbodige aantal pasafgestudeerde onderwyseresse, wat nie bereid is om in die boendoes (waar die eintlike onderwyserskaarste is) met sy gebrekkige fasiliteite te gaan skoolgee nie. Dit is nou buiten die plaasskole wat reeds toegemaak is. Dit is nou ook sonder om in berekening te bring dat die "veiliger" Wes-Kaap 'n invloei van kundiges uit ander provinsies ook beleef. Die reeds gevestigde onderwysers behou hul poste weens die aantal diensjare. Die onderwysstelsel is van so 'n meganiese aard dat die "kwaliteit" / "streng" onderwyser moeilik gepeil of beoordeel kan word. Aan die een kant wil die staat die goeie ou onderwysers behou, aan die ander kant is daar weer druk om nuwe akademiese uitblinkers op te neem – om werkloosheid te bekamp.
: Soos meer gefrustreerde afgestudeerde onderwysstudente hul tande slyp vir 'n "hoër" lektorspos aan 'n universiteit, herhaal die probleem homself enkele studiejare later eenvoudig net weer. Aan die universiteite word die seniorposte, maar veral die ouer professore, die meeste betaal om hul te behou. Buiten die diensjare en kundigheid, beskik die persone in seniorposisies dikwels oor 'n veel langer lys van internasionale vaktydskrifartikels en gepubliseerde boeke, 'n hoër opvoedingspeil aan oorsese universiteite en ander verpligte inligtingsessies, wat hul die geskikste personeel vir die pos maak. Die professore kan dus reeds lange jare oor die aftree-ouderdom steeds in die leerstoel sit. Terselfdertyd word die salaris hoog gehou om ook ander briljante buitelandse dosente te lok, wat nie sommer vir minder geld sal werk as in die buiteland nie.<ref>[
:: Die keuses om hierdie oortolligheidsprobleem die hoof te bied kan wissel tussen:
| |||