Antonio Gramsci: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes) No edit summary |
Sobaka (besprekings | bydraes) |
||
Lyn 28:
==Kulturele hegemonie==
'n Onder marxistiese populêre idees is dié van die "valse bewustheid" waaraan arbeiders in die [[kapitalisme]] lei: [[godsdiens]] en [[nasionalisme]] vertraag hul klasbewustheid, die insig dat hulle uitgebuit en onderdruk word en dat hulle daar iets aan kan doen. Gramsci is een van die bronne van hierdie siening. Hy het homself afgevra waarom die klassenstryd so stadig vorder , sowel as waarom [[fascisme]] opkom as 'n vals bewussyn. Sy denke oor hierdie sake lei Gramsci tot die teorie van die kulturele hegemonie. Volgens hierdie teorie beheer die heersende klassen nie alleen die staat en die ekonomie nie, maar is hulle kultuur ook dominant en word deur hierdie kultuur ideologies wenslike sosiale patrone gepropageer. Die effek is dat revolusionêres steeds verder buite die bestaan en mag geplaas word.
Die term hegemonie was op daardie staduim gebruik deur Plechanov om die leierskap aan te dui wat die werkersklas in 'n koalisie met die ander onderdrukte groepe (veral die boere) moes uitoefen in die burgerlike revolusie, vir die omverwerping van die tsaristiese regime (wat uiteindelik in [[1905]] uitgebreek het ). Ook [[Lenin]] was van hierdie noodsaaklikheid oortuig.
Maar waar hegemonie by Plechanov en Lenin net 'n organisatoriese middel is vir die arbeidersklas, word dit by Gramsci 'n analitiese konsep. Voortbouend op [[Benedetto Croce]] maak hy onderskeid tussen die burgerlike samelewing (''società civile'') en die politieke samelewing (''società politica''). Die [[bourgeoisie]] oefen in 'n kapitalistiese stelsel nie net politieke, ekonomiese en militêre / politiese oorheersing uit nie, maar ook burgerlike, intellektuele en morele leierskap, oftewel hegemonie. Hierdie hegemonie is voor en tydens, maar ook na die [[revolusie]] nodig om die instemming van die meerderheid te verkry en so beheer versterk. Indien die [[proletariaat]] sy eie revolusie wil bewerkstellig, dan moet dit op dieselfde manier hegemonie bekom.
Hegemonie word nie net afgedwing nie. Om dit te verkry moet 'n klas ander sosiale groepe in die stryd betrek (vir of teen die heersende orde), en daarvoor moet politieke kompromieë gesluit word om tot 'n nasionale belang te kom. Dit veroorsaak 'n sterk nuansering van die beeld van die klassenstryd, wat so sentraal is in al die Marxistiese denke.
[[Kultuur]] is by Gramsci 'n baie wyer begrip as in die daaglikse algemene gebruik en sluit ook [[kennis]] en vaardighede in. 'n Probleem dat Gramsci as aktivis teen die fabrieksbesettings van 1919-20 agtergekom het, was dat die werkers wat hy ondersteun het, alhoewel hulle suksesvol 'n [[fabriek]] kon oorneem, daarna groot moeite gehad het om te betuur, omdat die nodige vaardighede nooit aan hulle oorgedra is nie.
== Bron ==
| |||