Elektronkonfigurasie: Verskil tussen weergawes

Vanweë die belangrikheid van die buitenste skil, word die verskillende areas van die periodieke tabel somtyds na verwys as '''periodieke tabel blokke''', wat dan vernoem word na die sub-skil waarin die ''laaste'' elektrone voorkom, bv. Die ''s''-blok, die ''p''-blok, die ''d''-blok ens.

 

As voorbeeld van die notasie wat algemeen gebruik word om die elektronkonfigurasie van 'n atoom in sy grondtoestand aan te dui kan ons byvoorbeeld [[silikon]] ([[atoomgetal]] 14) se konfigurasie as volg aandui: 1''s''² 2''s''² 2''p''⁶ 3''s''² 3''p''²

Die getalle is die skil nommer, ''n''; die letter verwys na die hoekmomentum-toestand, soos hierbo aangedui, en die getalle in die boskrifte dui die aantal elektrone in daardie toestand van die atoom waarop dit betrekking het, aan. 'n Selfs eenvoudiger metode is om eenvoudig die getal elektrone in elke skil neer te skrywe, bv. (weer vir Si): 2-8-4.

Maar vir talle elemente is die atoom se grondtoestandkonfigurasie eintlik 'n taamlik teoretiese saak. Die [[edelgas]]se kom as geïsoleerde atome voor, maar vir 'n element as [[wolfram]] kan dit nie gesê word nie. Dit het 'n uiters hoë [[kookpunt]] -die temperatuur waarby die atom die bindings met hulle bure verbreek- en by hierdie temperature is dalk 'n atoom nie meer in sy grondtoestand nie. Op aarde is wolfram 'n metaal en dit verander die golffunksie van die [[valenselektron]]e baie.

 

Wat groter praktiese waarde het is om die ioonkonfigurasies te kan bepaal. Hierdie ione word in oplossings of in vastestowwe met ioonbinding dikwels aangetref.

 

#:[Ar]<s>4s²</s>3d³ → [Ar]3d³

 

In molekules is die situasie meer ingewikkeld: sien [[molekulêre orbitaal|molekulêre orbitale]] vir besonderhede. Soortgelyke maar nie identiese argumente kan op die protone en neutrone in die atoomkern toegepas word: sien die [[skilmodel]] van [[kernfisika]].