Wysiging soos op 09:35, 8 September 2018 wysig KabouterBot (besprekings \| bydraes) Robotte 412 535 edits Hulp:Normdata ← Ouer wysiging		Wysiging soos op 10:27, 17 September 2018 wysig maak ongedaan Elana Barker (besprekings \| bydraes) 2 127 edits Inligting bygewerk Etiket: Visuele teksverwerker Nuwer wysiging →
Lyn 40: \| toekennings = }} ~~Genl. '''Piet Joubert''' (Petrus Jacobus Joubert) was kommandant-generaal van die [[Zuid-Afrikaansche Republiek]].~~ [[Lêer:Gobierno sudafricano krueger.png\|duimnael\|links\|Kabinet van Paul Kruger voor 1900:<br /> Agter: A.D.W. Wolmarans, [[Francis William Reitz\|F.W. Reitz]], [[Schalk Willem Burger\|S.W. Burger]], J.H.M. Koch<br /> Voor: Genl. Piet J. Joubert, Pres. [[Paul Kruger]], Genl. [[Piet Cronje\|Piet A. Cronje]]]] Joubert is op [[20 Januarie]] [[1831]] naby [[Prins Albert]] in die [[Kaapprovinsie]] gebore. In [[1836]] trek hy saam met sy gesin onder leiding van [[Piet Retief]]. In [[1852]] neem hy deel aan die slag teen Sechele en 13 jaar later in die [[Vrystaat]] aan 'n veldtog teen die Basoeto's. '''Genl. P.J. (Piet) Joubert''' (1831 - 1900) was naas [[Paul Kruger]] die bekendste openbare figuur in die [[Zuid-Afrikaansche Republiek]] en het as Kommandant-generaal die Boeremagte onder meer in die eerste [[Vryheidsoorlog]] en aan die begin van die [[Anglo-Boereoorlog]] aangevoer. Hy het op verskeie gebiede met Kruger verskil, maar kon nooit daarin slaag am hom in ŉ presidentsverkiesing te klop nie. In [[1865]] word hy verkies tot lid van die Z.A.R. se Volksraad vir [[Wakkerstroom]] en in [[1875]] en [[1876]] tree hy op as waarnemende president van die Republiek op tydens president [[Thomas François Burgers\|T.F. Burgers]] se afwesigheid. Hy vertrek in [[1878]] as lid van die twee deputasie na [[Engeland]] om die Britse regering te probeer oorreed om die vryheid van die [[Transvaal]] terug te gee. Petrus Jacobus (piet) Joubert is op 20 Januarie 1831 op die plaas [[Damaskus]] in die huidige [[Prins Albert]]-distrik gebore en het die [[Groot Trek]] onder leiding van [[Piet Retief]] as jong seun meegemaak. Nadat Joubert se pa in 1847 dood is, het die gesin [[Natal (kolonie)\|Nata]]<nowiki/>l verlaat en hulle op [[Gatsrand]] in Transvaal (Gauteng) gevestig. Joubert is in [[1880]] gekies as lid van die [[Driemanskap]] en benoem tot kommandant-generaal van die Boeremagte, wat hy dan ook tot sy dood bly. In [[1883]] word hy vise-president van die Z.A.R. en in [[1899]] opperbevelvoerder van die Boeremagte wat die suidoosgrens moet verdedig tydens die [[Tweede Vryheidsoorlog]]. Hy sterf die volgende jaar op [[27 Maart]] en word begrawe op sy plaas, Rustfontein, distrik [[Wakkerstroom]]. In 1851 is Joubert met Hendrina Johanna Susanna Botha getroud, en die egpaar het hulle uiteindelik op die plaas [[Rustfonteindam\|Rustfontein]] in die distrik [[Wakkerstroom]] gevestig. Hulle het agt kinders gehad. Hoewel Joubert min formele skoolopleiding gehad het. het hy ŉ grondige kennis van die Romeins-Hollandse reg opgebou en het hy as regsagent opgetree. Hy was ook ŉ handelaar wat op 'n vroeë ouderdom reeds heelwat grand besit het. Hy was stigterslid van verskeie maatskappye en het ook heelwat goudaandele besit. In 1860 is hy tot Wakkerstroom se verteenwoordiger in die [[Transvaalse Volksraad]] verkies. In 1873 het hy voorsitter van die Volksraad geword en tydens pres. [[T.F. Burgers]] se besoek aan [[Europa]] in 1875- 76 het hy as waarnemende staatspresident opgetree. In 1876 het hy as Volksraadslid bedank, maar nadat die Zuid Afrikaansche Republiek in 1877 deur sir [[Theophilus Shepstone]] geannekseer is, het Joubert weer sterk na vore getree deur hom te beywer vir die herstel van die republiek se onafhanklikheid. In 1878 was hy lid van die tweede Transvaalse deputasie na Brittanje, wat vergeefs geprobeer het om die anneksasie herroep te kry. Op die daaropvolgende volksvergaderings het hy 'n prominente rol gespeel en op die [[Paardekraalbyeenkoms]] in Desember 1880 is hy saam met Paul Kruger en [[M.W. Pretorius]] benoem tot die Driemanskap wat die Transvaalse regering in ere moes herstel. Hy is terselfdertyd as Kommandant-generaal aangestel, en met die uitbreek van die Eerste Vryheidsoorlog (1880-1881) kort daarna was hy in bevel van die kommando's aan die Natalse grens. Die Britse mag is in die veldslae van [[Laingsnekpas\|Laingsnek]], [[Ingogo]] en [[Amajuba-distriksmunisipaliteit\|Amajuba]] verslaan, wat in groot mate daartoe gelei het dat die Transvaalse onafhanklikheid herstel is, al was dit onder Britse susereiniteit. Van 1882 af het hy ook as Superintendent van Naturellesake opgetree. In die hoedanigheid, en ook as Kommandant-generaal, het hy in verskeie geskille betrokke geraak, onder meer die oor Zoeloeland, die Nieuwe Republiek, Stellaland en Goosen. Weens 'n meningsverskil tussen hom en Kruger oor die Stella land- en Goosenkwessie het Joubert in September 1884 as Kommandant-generaal, Visepresident en Superintendent van naturellesake bedank. In April 1885 is hy egter met 'n oorweldigende meerderheid weer tot Kommandant-generaal verkies. Van 1883 af het hy gereeld as kandidaat teen pres. Paul Kruger met wie hy soms heftig verskil het aan presidentsverkiesings deelgeneem. Hoewel Joubert naas Kruger die bekendste openbare figuur in Transvaal was en as ŉ bekwame Kommandant-generaal beskou is, was hy vir die burgers nie 'n aanvaarbare presidentskandidaat nie. Hy is as wispelturig, oorversigtig en in sekere opsigte as te liberaal beskou. Hy het hom vereenselwig met die ideaal van 'n verenigde Suid-Afrika onder 'n eie vlag, terwyl hy hom ook verbind het tot ŉ meer liberale stemregkwalifikasie vir die Uitlanders aan die Witwatersrand. Sy voorsitterskap van die Afrikanerbond het sy politieke loopbaan in die Republiek ook benadeel. Die organisasie, wat in Kaapkolonie ontstaan het, was minder ongenaakbaar teenoor Brittanje en was ten gunste van groter politieke en veral ekonomiese samewerking tussen die onderskeie gebiede in Suid-Afrika. Hoewel hy die presidentsverkiesing in 1883 verloor het, het hy as Vise-president nog 'n belangrike rol gespeel. Van September 1883 tot Julie 1884 het hy in pres. Kruger se plek waargeneem toe die op besoek aan Londen was. As voorsitter van die [[Progressiewe Party]] was hy een van Kruger se grootste kritici en het hy die president op verskeie gebiede aangeval. In 1888, 1892/93 en 1898 het hy weer in presidentsverkiesings teen Kruger verloor. Omdat Joubert teen oorlog en bloedvergieting gekant was, het hy altyd gehoop en geglo dat daar nie weer oorlog tussen die ZAR en Brittanje sou uitbreek nie. Die Boeremagte is nooit voldoende bewapen en opgelei nie en Joubert het die oorlog tot op die laaste oomblik probeer vermy deur 'n brief aan koningin Victoria te skryf. Toe die Anglo-Boereoorlog in 1899 uitbreek, was Joubert al byna sewentig. Omdat hy persoonlik bevel gevoer het oor die mag aan die Natalse grens, was hy nie in staat om die Boere se oorlogspoging behoorlik te koördineer nie. Hy het ook verkies om die Boereoorwinning by [[Modderspruit]], [[Spioenkopdam\|Spioenkop]] en [[Colenso]] nie op te volg nie maar om 'n offensiewe beleëringsveldtog te voer in ŉ poging om so min moontlik bloed te vergiet. Ladysmith, Mafeking en Kimberley het hy almal sonder welslae laat beleer. In Maart 1900 het hy na Pretoria teruggekeer om die moontlikheid van vrede met Kruger te bespreek. Met die opmars van die Engelse deur die Vrystaat het hy hom egter daarheen gehaas om die stryd verder te beplan, Na sy terugkeer in Pretoria het hy op 24 Maart 1900 ernstig siek geword aan maagvliesontsteking en drie dae later, op 27 Maart. is hy oorlede. Joubert is op sy plaas Rustfontein in die distrik Wakkerstroom begrawe. In die [[Rijksmuseum]] in [[Amsterdam]], [[Nederland]] is 'n skildery van Joubert gemaak in 1890 deur die bekende Nederlandse portretskilderes [[Thérèse Schwartze]]. == Bronne == * Wêreldspektrum, 1982, ISBN 0908409532 band * Albertyn, C.F., 1972. ''Afrikaanse Kinderensiklopedie''. Kaapstad: Nasionale Boekhandel Beperk.

Piet Joubert: Verskil tussen weergawes