Inkwisisie: Verskil tussen weergawes

In die tweede helfte van die [[12de eeu v.C.|12e eeu]] het 'n aantal ketterse bewegings in [[Suid-Frankryk]] en [[Noord-Italië]] ontstaan. Die belangrikste daarvan was die [[Kathaar|Kathare]], die [[Albigenser|Albigense]] en die Waldensers. Om hierdie bewegings te bestry, het pous Innocentius III in 1199 en 1206 spesiale opspoorders aangestel wat in die voltrekking van hul vonnisse die steun van die wêreldlike mag geniet het. Die [[Vierde Lateraanse Konsilie]] (1215) het bepaal dat die opspoor van ketters veral die taak van die [[Biskop|biskoppbiskop]]p<nowiki/>e was.

Omdat die biskoppe egter soms probeer het om die ketters te beskerm, het pous [[Gregorius IX]] in 1231 bepaal dat die opsoek en veroordeling van ketters voortaan deur 'n pouslike instelling waargeneem sou word: die ''[[Inquisitio haereticae pravitatis|''inquisitio haereticae pravitatis]]'']]. Hy het veral [[Dominikaanse Republiek|Dominikan]]<nowiki/>e as kerklike regters en inkwisiteurs aangestel. Die berugtheid wat die Dominikaanse orde verwerf het, het aanleiding gegee tot 'n woordspeling op hul naam: domini canes ("honde van die Heer") omdat hulle soos bloedhonde op die spoor was van mense met afwykende geloofsoortuigings.

Van die 16e eeu af is die stryd teen ketters, veral die Protestante, aan die koninklike reg bank opgedra. In Frank ryk het daar wel. ʼn inkwisisie bestaan - dink byvoorbeeld aan Jeanne d'Arc (1412- 1431), wat die slagoffer van die inkwisisie was. In 1547 het Hendrik II in Parys die Chambre ardente opgerig om uitspraak te lewer oor die Lutherane en die Calviniste. Dit was 'n buitengewone geregshof en 'n onderdeel van die parlement van [[Parys|Parys.]]. Dit is in 1549 afgeskaf, maar in 1553 weer herstel. In 1682 is dit finaal ontbind.